Informacje
Czat SI

To jest dokument premium. Niektóre dokumenty na Studocu są premium. Przejdź na wersję premium, aby odblokować.

Notatki ZFP - Krupa

Krupa

Kurs

Finanse przedsiębiorstw (1100-12-Z12-0-FiPrz)

28 Dokumenty

Studenci udostępnili 28 dokumentów w tym kursie

Uniwersytet

Uniwersytet Mikolaja Kopernika w Toruniu

Rok akademicki: 2017/2018

Przesłane przez:

Anonimowy Student

Ten dokument został przesłany przez studenta, takiego jak Ty, który zażyczył sobie zachować anonimowość.

Uniwersytet Mikolaja Kopernika w Toruniu

Komentarze

Aby publikować komentarze, zaloguj się lub zarejestruj się.

Inni studenci przeglądali również:

Inne powiązane dokumenty

Przejrzyj tekst

Pojęcie finansów odnosi się zarówno do zarządzania zasobów pieniężnych, jak i opisania zasobów pieniężnych dostępnych:  osobom fizycznym,  przedsiębiorstwom,  rządom.

Zarządzanie uczy podejmowania decyzji, które powiększają cenę akcji przedsiębiorstwa.

Cechy odróżniające decyzje finansowe od innych decyzji dotyczące alokacji zasobów:  są rozłożone w czasie,  nie są zwykle znane z góry z całkowita pewnością (ryzyko prowadzenia działalności).

W finansach można wyodrębnić 3 wzajemne powiązane ze sobą obszary:  rynek finansowy (pieniężny i kapitałowy),  inwestowanie (decyzje dotyczące osób i instytucji finansowych podejmowane przy wybieraniu papierów wartościowych mogących składać się na ich portfele inwestycyjne),  zarządzanie finansami (najszerszy; finanse przedsiębiorstw które obejmuje rzeczywiste zarządzanie firmą).

Zarządzanie finansami przedsiębiorstw – proces podejmowania decyzji związanych z planowaniem, pozyskiwaniem i wydatkowaniem funduszy w sposób pozwalający na osiągnięcie zamierzonych przez firmę celów.

Trzy analityczne filary finansów:  wartość pieniądza w czasie,  zarządzanie ryzykiem,  wycena aktywów (najtrudniejszy element decyzyjny).

Finanse – ekonomika czasu i ryzyka.

Czas i ryzyko są podstawowymi kategoriami, na których opiera się współczesna (normatywna) teoria zarządzania finansowego (teoria finansów firmy). Trzecim elementem tej teorii jest kryterium decyzji podejmowanych w przedsiębiorstwach.

Koncepcje dotyczące wartości przedsiębiorstwa:  koncepcja Shareholders Value (SHV) – pomnażanie wartości firmy z punktu widzenia akcjonariuszy,  koncepcja Stakeholders Value – interesariuszy – pomnażanie wartości z punktu widzenia: pracowników, klientów i społeczności lokalnej.

W przypadku spółek giełdowych oznacza to takie działanie, które prowadzą do maksymalizacji wartości ceny akcji.

Nowoczesna teoria zarządzania finansowego Podstawowe założenia teorii:

 celem wszelkich decyzji podejmowanych w firmach jest maksymalizacja korzyści osiąganych przez ich właścicieli. Cel ten jest realizowany w sposób optymalny, jeżeli wartość firmy osiąga maksymalny w danych warunkach poziom;  proces gospodarowania w przedsiębiorstwie jest traktowany jako proces polegający na angażowaniu zasobów rzeczowych i finansowych w różne okresy: V= E + D, gdzie: V – wartość przedsiębiorstwa, E – wycena rynkowa kapitału własnego, D – wartość długu;  wszelkie decyzje podejmowane są w warunkach niepewności i ryzyka (jako prawdopodobieństwo uzyskania rezultatów odmiennych od oczekiwanych),  zarządzanie finansami firmy jest więc jednym z głównych sposobów realizacji tak rozumianego celu przedsiębiorstwa.

W firmie podejmowane są cztery grupy decyzji o charakterze finansowym:  operacyjne – o poziomie kosztów i w zakresie bieżącego zarządzania finansami (np. płynnością),  inwestycyjne – o strukturze majątku,  finansowe – o wyborze źródeł finansowych,  dywidendowe – o podziale zysku netto.

PRÓG RENTOWNOŚCI

Kształtowanie się struktury kosztu i kapitału w przedsiębiorstwie W procesach decyzyjnych niezbędna jest znajomość struktury kosztów uwzględniająca ich podział na stałe i zmienne. Pozwala ona ustalić próg rentowności przedsiębiorstwa oraz określić stopień dźwigni operacyjnej.

Analiza progu rentowości Próg rentowności może zostać określony ilościowo lub wartościowo. W tej analizie stosuje się szereg założeń upraszczających, o których należy pamiętać podczas interpretowania uzyskanych wyników. Założenia te są następujące:  wielkość produkcji w analizowanym okresie jest równa wielkości sprzedaży,  produkcja ma charakter jednoasortymentowy, w wypadku produkcji wieloasortymentowej jej struktura nie ulega zmianie,  koszty ogółem i przychody ze sprzedaży ogółem są liniowymi funkcjami produkcji,  koszty dają się dokładnie podzielić na stałe i zmienne,  całkowite koszty zmienne rosną proporcjonalnie do wzrostu produkcji, ponieważ jednostkowe koszty zmienne są stałe,  jednostkowe ceny poszczególnych wyrobów nie reagują na skalę sprzedaży i w badanym okresie pozostają na tym samym poziomie.

Niech: Kc - całkowite koszty produkcji (Ks + Kz), Ks - całkowite stałe koszty produkcji, Kz - całkowite zmienne koszty produkcji (x * z), z - jednostkowe koszty zmienne,

KS = 60.

z = 20 c = 30

Ustal, jak duża powinna być skala produkcji, aby otrzymać zysk operacyjny (EBIT) w wysokości 30 zł.

Ze wzoru EBIT = S – KS – KZ = xc – KS – xz możemy ustalić liczbę sprzedanych produktów, która generuje zysk w wysokości 30 zł.

Dla osiągnięcia zysku operacyjnego w wysokości 30 zł niezbędna jest sprzedaż 9000 szt. o wartości 270 zł.

Ustal, jak ukształtuje się zysk operacyjny, gdy nastąpi 10% redukcja kosztów zmiennych i obniżka kosztów stałych o 10 zł, a wielkość sprzedaży pozostanie na dotychczasowym poziomie?

KS1 = 60000 – 10000 = 50000 Z 1 = 20 – 2 = 18 c = 30 x = 6000 EBIT = xc – xz – KS = 22000 Wprowadzając obniżkę, firma generuje zysk operacyjny w wysokości 22 zł.

Ustal, jaka powinna być cena sprzedaży, aby, zachowując pozostałe pierwotne założenia, osiągnąć zysk operacyjny w wysokości 12 zł.

x = 6000 c =? z = 90 KS = 60000 EBIT = 12000 EBIT = xc – xz – KS

Wzrost zysku operacyjnego zapewni cena wynosząca 32 zł.

Ustal, jaka powinna być dodatkowa sprzedaż, aby pokryła ona dodatkowe koszty stałe w wysokości 5 zł.

Ustalamy nowy ilościowy i wartościowy próg rentowności, gdyż nastąpił wzrost kosztów stałych.

Δx = 6500 – 6000 = 500 Δs = 500 x 30 = 15000 W celu pokrycia dodatkowych kosztów stałych w wysokości 5000 zł należy dodatkowo sprzedać 500 szt. produktów o wartości 15000 zł.

Wnioski z zadań:  Chcąc zrealizować odpowiednie zyski – przedsiębiorstwo musi sprzedać produkty przewyższające liczbą i wartością próg rentowności.  Obniżka kosztów powoduje obniżenie progu rentowności. Przedsiębiorstwo sprzedając mniejszą ilość (niższą wartość) produktów osiąga próg rentowności.  Wzrost ceny powoduje obniżenie się progu rentowności. Przedsiębiorstwo sprzedając dotychczasową liczbę produktów będącą progiem rentowności generuje obecnie zysk operacyjny.  Wzrost kosztów przedsiębiorstwa powoduje wzrost progu rentowności. Przedsiębiorstwo musi zrealizować dodatkową sprzedać aby zysk operacyjne EBIT = 0.

DŹWIGNIA OPERACYJNA

Zarządzanie krótkoterminowe finansami firmy Istnienie progu rentowności jest związane ze stałością pewnej części kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa jako całości.

Mechanizm działania dźwigni operacyjnej Stąd przy niezmienności pozostałych czynników wpływających na rentowność przedsiębiorstwa, każdy przyrost (zmiana) wielkości sprzedaży powoduje jeszcze szybszy przyrost (zmiana) zysku operacyjnego. Zjawisko to nazywane jest dźwignią operacyjną. W praktyce dźwignia ta jest wykorzystywana w podejmowaniu decyzji dotyczących struktury majątku firmy i jego wykorzystania zgodnie z charakterem prowadzonej działalności operacyjnej.

Dodatni efekt dźwigni operacyjnej:  Przyrostowi produkcji towarzyszy relatywnie wyższe tempo przyrostu zysku operacyjnego.  W miarę rozszerzania skali produkcji wyprzedzające tempo przyrostu zysku będzie malało.  Siła działania dźwigni operacyjnej na wyniki zależy od stosunku kosztów stałych do kosztów zmiennych.

Zakres działania dźwigni operacyjnej:  zmodyfikowany rachunek zysków i strat: Przychód ze sprzedaży – koszty zmienne = Marża brutto – koszty stałe operacyjne (bez amortyzacji) = EBITDA (zysk operacyjny + amortyzacja) – amortyzacja (stały koszt operacyjny) = Zysk operacyjny przed spłatą odsetek i opodatkowaniem (EBIT)

operacyjna nadwyżka finansowa (EBITDA)

Miarą reakcji zysku operacyjnego (EBIT) na daną zmianę sprzedaży jest stopień dźwigni operacyjnej liczonej następująco = DOL (Degree of Operating Leverage):

 w ujęciu dynamicznym ,

 w ujęciu statycznym.

Zastosowanie dźwigni operacyjnej przy planowaniu zysku operacyjnego:  wielkość planowanego zysku operacyjnego (EBIT) zależy od planowanego wzrostu sprzedaży, ale także i od stopnia dźwigni operacyjnej,  znając stopień dźwigni operacyjnej możemy ustalić przyrost zysku operacyjnego przed spłatą odsetek i opodatkowaniem ( EBIT) oczekiwany w wyniku planowanego wzrostu sprzedaży (S) przy użyciu formuły: % EBIT = % S * DOL.

Przykład: 1. Firma sprzedaje 100 000 sztuk wyrobu po 5 zł za sztukę. Koszty zmienne ukształtowały się na poziomie 3 zł za sztukę. Koszt stały firmy wynosi 100 000 zł. Ustal stopień dźwigni operacyjnej oraz planowaną zmianę zysku operacyjnego gdy sprzedaż wzrośnie o 50%.

DOL =

EBIT = 200 000

DOL =

Nowy stopień dźwigni operacyjnej jest niższy, co oznacza, że poziom sprzedaży przekracza próg rentowności w większym zakresie niż poprzednio.

Ustal efekt dźwigni operacyjnej dla trzech firm posiadających różną strukturę kosztów dysponując następującymi danymi (planuje się wzrost sprzedaży o 50%): Rozwiązanie nr 1: Treść Firma A Firma B Firma C S 10 000 11 000 19 500 KZ 2 000 7 000 3 000 Mb 8 000 4 000 16 500 KS 7 000 2 000 14 000 EBIT 1 000 2 000 2 500

0,78 0,22 0,

0,70 0,18 0,

W kosztach całkowitych mamy aż 78% kosztów stałych (firma A). W obu firmach można spodziewać się wysokiej dźwigni operacyjnej.

W analizowanym przykładzie:

 w firmie A DOL wyniesie: ,

 w firmie B DOL wyniesie: ,  w firmie C DOL wyniesie: .

W firmie A, jeśli sprzedaż wzrośnie o 50%, to zysk operacyjny wzrośnie o 400%. %ΔEBIT=50%*8=400%

Jeśli sprzedaż rośnie o 50%, to zysk operacyjny w firmie C wzrośnie o 330%.

Podsumowanie - sprzedaż wzrasta o 50%:

Rozwiązanie nr 2 (sprawozdanie proforma): Treść Firma A Firma B Firma C S (Δ50%) 15 000 16 500 29 250 KZ (Δ50%) 3 000 10 500 4 500 Mb 12 000 6 000 24 250 KS (const) 7 000 2 000 14 000 EBIT 5 000 4 000 10 250

Wskaźniki tempa zmian: ΔEBITA = (5000-1000)/1000 = 4 = 400%

Należy zauważyć, że w każdej firmie przy wzroście sprzedaży o 50% uzyskano więcej niż proporcjonalny wzrost zysku operacyjnego (EBIT), który stanowi dodatni efekt dźwigni operacyjnej. Im wyższy stopień dźwigni operacyjnej, tym zysk jest bardziej wrażliwszy na zmiany sprzedaży.

Zadanie: 1. Firma wyprodukowała i sprzedała w ciągu minionego roku 30 000 litrów napojów. Cena sprzedaży 1 litra napoju wynosi 3 zł, a jednostkowe zmienne koszty

Emisja własnych akcji (udziałów) jest zawsze formą zewnętrzną własną o charakterze długoterminowym, zaś zadłużenie (kapitał obcy) może mieć charakter krótko – lub długoterminowy zewnętrzny.

Formy finansowania:  zewnętrzne: o własne (finansowanie udziałowe):  wkłady,  udziały (emisje akcji, sprzedaż udziałów, wniesienie wkładów), o obce (finansowanie kredytowe) – poprzez:  rynek pieniężny,  rynek kapitałowy,  obrót kredytowy i towarowy,  szczególne formy finansowania;  wewnętrzne: o własne (samofinansowanie):  zyski zatrzymane,  amortyzacja,  sprzedaż majątku; o obce:  długoterminowe i krótkoterminowe rezerwy,  fundusze emerytalne.

Źródła kapitałów obcych w przedsiębiorstwie:  długoterminowe: o rezerwy, o bankowe kredyty długoterminowe, o poręczenia kredytowe, o leasing finansowy, o franchising, o obligacje, o dotacje i subwencje, o środki z funduszy pomocowych;  krótkoterminowe: o bankowe kredyty krótkoterminowe, o zobowiązania odnawialne, o kredyty od dostawców, o kredyty od odbiorców, o faktoring (skup wierzytelności), o pożyczki z sektora pozabankowego, o leasing operacyjny, o krótkoterminowe papiery dłużne (bony komercyjne).

Zalety wykorzystania kapitału obcego:  wierzyciel nie ma (w zasadzie) wpływu na samodzielnie podejmowane decyzje finansowe firmy,

 daje przedsiębiorstwu możliwość uzyskania potrzebnych kapitałów bez potrzeby poszerzania grona wspólników,  pozwala na utrzymanie płynności finansowej w razie występowania wahań w zakresie jego potrzeb i wpływów pieniężnych,  płacone odsetki powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. (tzw. efekt tarczy podatkowej – inne nazwy to „tarcza odsetkowa” i „osłona”).

Wady finansowania obcego:  zwiększenie kosztów działalności firmy i możliwość utraty samodzielności finansowej, w skrajnych sytuacjach wystąpienie „pułapki zadłużeniowej”, co trzeba uwzględnić w kształtowaniu racjonalnej struktury kapitałów własnych o obcych.

Struktura finansowa i wykorzystanie dźwigni finansowej Pojęcie struktury finansowej odnosi się do sposobu, w jaki finansowany jest majątek przedsiębiorstwa. Informacji na ten temat dostarczają nam pasywa przedsiębiorstwa

Zastosowanie długu do finansowania działalności wymusza płacenie odsetek, co powoduje uruchomieni efektu dźwigni finansowej.

Odsetki – stały koszt finansowy Odsetki uruchamiają cały proces związany z dźwigniami

Dźwignia finansowa:  akcjonariusze dysponują ograniczonymi środkami mogą kontrolować nawet duże spółki, jeśli ich finansowanie odbywa się w znacznym stopniu przy wykorzystaniu długów,  jeśli koszt kapitału obcego jest niższy od rentowności operacyjnej firmy, wywiera to pozytywny wpływ na rentowność kapitałów zainwestowanych przez właścicieli.

Przykład: Oceniamy projekt A, który może być realizowany w dwóch wariantach:  wariant I finansowanie odbywa się w 100% przy udziale kapitału własnego,  wariant II - 50% to kapitał własny, 50% to kapitał obcy, którego stopa procentowa wynosi 15%. W obu przypadkach łączna kwota aktywów wynosi 200, wartość sprzedaży 300, a EBIT - 40.

Knd – koszt nominalny długu = 15%

I Aktywa = 200 000 Kapitał wlasny = 200 000

II Kapitał własny = 100 000 Kapitał obcy = 100 000 EBIT = 40 000 T (stopa podatku dochodowego) = 40% (fikcyjna stopa)

 miarę zmiany zysku netto spowodowanej zmianami w zysku przed odsetkami i opodatkowaniem stanowi stopień dźwigni finansowej.

Stopień dźwigni finansowej (DFL) a) w ujęciu dynamicznym

DFL = % ∆ EBT / % ∆ EBIT DFL = % ∆ zysku netto / % ∆ EBIT DFL = % ∆ ROE* / % ∆ EBIT DFL = % ∆ EPS* / % ∆ EBIT

ROE = zysk netto/kapitał własny EPS = zysk netto/liczba akcji

Stopień dźwigni finansowej a) w ujęciu dynamicznym

b) w ujęciu statycznym

0 0 0

0 EBT

EBIT EBIT I

EBIT DFL  



EBIT – zysk operacyjny EBT – zysk brutto

Dodatni efekt dźwigni finansowej – ma miejsce wówczas, gdy rentowność operacyjna majątku ogółem (całkowitego kapitału zainwestowanego) będzie wyższa od stopy oprocentowania kapitału obcego. Zależność ta przedstawia wzór: ROA > knd (1-T) lub ROIC > knd (1-T) ROA = EBIT / majątek ogółem ۰ 100 > kfd lub ROIC = EBIT / zainwestowany kapitał ۰ 100 > kfd

Górna część – kapitał obcy, dolna część – kapitał własny.

Przykład 2 Przedsiębiorstwo X stoi przed problemem wyboru właściwej struktury finansowania. W wariancie I założono, iż przedsiębiorstwo będzie finansować się wyłącznie kapitałem własnym, a w wariancie II, że przedsiębiorstwo pozyska 50% środków finansowych w formie kapitału własnego, a 50% w formie kredytu bankowego. Zysk operacyjny przedsiębiorstwa ma wynosić 1400 PLN, łączna wielkość środków potrzebnych do finansowania przedsiębiorstwa to 6000 PLN, stopa oprocentowania kredytu bankowego to 15% oraz 25%, stopa podatku dochodowego od osób prawnych 19%.

Kapitał własny 6 000 3 000 3 000 Zobowiązania 0 3 000 3 000 Zysk operacyjny 1 400 1 400 1 400 Koszty finansowe 0 450 750 Zysk brutto 1 400 950 650 Podatek dochodowy 266 180,5 123, Zysk netto 1 134 769,5 526, ROE 18,9% 25,65% 17,55% ROE I = 1134/6000 = 18,9% ROE II = 769,5/3000 = 25,7% ROE III = 526,5/3000 = 17,6%

Przedsiębiorstwo powinno wybrać wariant II (najwyższy ROE).

Zadanie

PODZIAŁ KAPITAŁÓW – najpowszechniejszą klasyfikacją kapitałów jest podział uwzględniający kryterium źródeł pochodzenia. W oparciu o tę cechę kapitały dzieli się na:  własne, pochodzące ze źródeł zewnętrznych, tj. wniesione przez udziałowców oraz ze źródeł wewnętrznych, tzn. będące efektem gospodarności przedsiębiorstwa (zysk zatrzymany).  obce, użyczone przedsiębiorstwu przez inne podmioty, najczęściej instytucje finansowe. W bilansie kapitały obce określane są jako zobowiązania i rezerwy na zobowiązania.

Dokonując wyboru określonego sposobu finansowania działalności podmiotu uwzględnia się:  dostępność,  koszty,  elastyczność,  efekt dźwigni finansowej,  ryzyko obsługi.

Wpływ kapitałów własnych i obcych na sytuację finansową przedsiębiorstwa

Cechy kapitałów Kapitały własne Kapitały obce

Okres zwrotu Kapitał jest powierzony firmie przez właścicieli bezterminowo

Kapitał jest powierzony firmie przez wierzycieli na ściśle określony czas

Płatności Dywidendy są wypłacalne akcjonariuszom w zależności od możliwości finansowych firmy (wypracowanego zysku netto)

Bieżące odsetki (oprocentowanie) oraz spłaty kapitału są wypłacane wierzycielom zgodnie z umową (sztywne płatności)

Opodatkowanie Wypłacane dywidendy nie stanowią dla przedsiębiorstwa kosztów uzyskania przychodów (nie zmniejszają podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym)

Odsetki od kapitałów obcych są kosztami uzyskania przychodów (zmniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym)

Kontrola zarządu

Właściciele mają prawo głosu w najważniejszych sprawach firmy

Wierzyciele kontrolują firmę tylko w zakresie wynikającym z umowy

Ryzyko bankructwa

Niewypłacenie dywidend nie może być przyczyną postawienia firmy w stan upadłości

Zaniechanie obsługi

wierzycieli (niepłacenie

odsetek i rat kapitałowych)

może być podstawą ogłoszenia

upadłości firmy (bankructwa)

„Kapitał jest niezbędnym czynnikiem produkcji i jak inne czynniki, ma swoją cenę”. Cena ta, tzw. koszt kapitału, definiowany jest jako oczekiwana stopa zwrotu, jaką powinno uzyskać przedsiębiorstwo ze swoich inwestycji, aby była zachowana wartość rynkowa jego akcji.

„Koszt kapitału spółki wyraża koszt jej finansowania i stanowi na ogół wymaganą stopę zwrotu przy ocenie ekonomicznej efektywności projektów inwestycyjnych”.

Pojęcie kosztu kapitału związane jest z oczekiwaniami kredytodawców i inwestorów, którzy go dostarczają przedsiębiorstwu. Od tych oczekiwań uzależnione są decyzje inwestycyjne oraz struktura kapitałowa. Im wyższe ryzyko związane z danym projektem, tym większe są oczekiwania inwestorów (wyższy koszt kapitału).

Koszt kapitału obcego: Praktycznie każde przedsiębiorstwo, w mniejszym lub większym rozmiarze, wykorzystuje do finansowania swojej działalności kapitały obce. Ich koszt jest zróżnicowany w zależności od rodzaju zewnętrznego źródła finansowania. Metoda jego szacowania zależy od tego, czy kapitał uzyskany jest:  w drodze zaciągnięcia kredytu bankowego (pożyczki),  w wyniku emisji obligacji.

Koszt kapitału obcego:

gdzie: knd – oprocentowanie (nominalny koszt) kapitału obcego, kfd – koszt faktyczny kapitału obcego, T – stopa podatku dochodowego.

Koszt kapitału własnego: „Kapitał własny w przedsiębiorstwie nie jest darmowym źródłem finansowania działalności”.

Cenę kapitału własnego powinno się utożsamiać z kosztem alternatywnym.

Najczęściej spółka zwiększa kapitał własny poprzez:  kapitał własny występuje w przedsiębiorstwie w postaci kapitału zakładowego lub kapitału akcyjnego, którego źródłem jest emisja: o akcji uprzywilejowanych, o akcji zwykłych, o zysków zatrzymanych.

Koszt kapitału z akcji uprzywilejowanych Akcje uprzywilejowane mają z góry określoną stopę lub wartość dywidendy wypłacanej akcjonariuszom na koniec roku.

Do obliczenia stopy zwrotu z akcji uprzywilejowanych wykorzystuje się model wyceny tych akcji:

kfdknd  1 T

p t p

p p k

D k

D P 

  

 1

Zgodnie z nim, akcja jest warta tyle, ile wynosi bieżąca wartość wypłaconych dywidend, przy założeniu stałej stopy ich wzrostu (zakłada się, że dywidendy płacone będą przez nieokreślony czas).

kz - koszt kapitału z akcji zwykłych, D 1 – oczekiwana roczna dywidenda dla posiadaczy akcji zwykłych, Pz - rynkowa cena akcji zwykłej pomniejszona o koszt emisji na 1 akcję, g - wskaźnik wzrostu dywidendy (w%), g = wskaźnik reinwestycji * ROE, gdzie: wskaźnik reinwestycji = zysk zatrzymany/zysk netto



Pz – aktualna cena rynkowa akcji, D 0 – dywidenda wypłacana w poprzednim roku, kz – wymagana stopa zwrotu (koszt kapitału z akcji zwykłych.

Zadanie

Jaki jest koszt kapitału zwykłego, jeżeli cena bieżąca jednej akcji spółki F jest równa 39, zł? Spółka wypłaciła w poprzednim roku dywidendę w wysokości 6 zł/akcję. W przyszłości planuje się reinwestować 70% zysku, a wskaźnik ROE wynosi 8%. P = 39,60 zł, D0 = 6 zł/akcję, wskaźnik reinwestycji = 70%, wskaźnik g – 0,7 * 0,08 = 0,056 = 5,6%

II. Model CAPM - Koszt kapitału własnego

Jedną z najczęściej stosowanych metod wyznaczania oczekiwanej stopy zwrotu z kapitału własnego jest model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM). Według tego modelu koszt kapitału można obliczyć za pomocą wzoru:

gdzie:  rf – stopa papierów wartościowych wolnych od ryzyka (oprocentowanie/średnia rentowność obligacji skarbu państwa, albo stopa krótkoterminowych bonów skarbowych),  rm – oczekiwana stopa zwrotu z rynku akcji (np. stopa zwrotu z indeksu WIG, WIG20),  β – współczynnik beta

Przykład 2

Jeżeli stopa przychodu z portfela rynkowego (rm) wynosi 8%, stopa przychodu z walorów pozbawionych ryzyka (rf) wynosi 5%, a współczynnik  dla akcji BBC wynosi 1,5, to

g P

k D z z  1 

g P

k D g z z  0 1(  )

kzrfrmrf

wymagana przez inwestorów stopa przychodu z tej akcji wynosi: kz = 5% + 1,5(8%-5%) = 9,5%

Bardzo ważnym elementem tego modelu jest współczynnik β. Stanowi on miarę ryzyka systematycznego badanego waloru.

Wskazuje on na stopień zmienności cen danego instrumentu wobec fluktuacji cen całego rynku. Może przyjmować różne wartości.

Brak powiązania pomiędzy zmianami cen badanego waloru, a zmianą cen na całym rynku oznacza, że zmiany cen nie mają znaczenia. Współczynnik β jest równy 0, a dany walor jest całkowicie wolny od ryzyka.

Kiedy β = 1, to cena akcji danej firmy zmienia się w tym samym tempie, co indeks giełdowy. W związku z tym, ryzyko inwestycji w akcje danej spółki równa się średniemu ryzyku występującemu na rynku akcji.

Natomiast, jeżeli β > 1 oznacza to, że cena akcji spółki zmienia się szybciej niż następuje zmiana indeksu giełdowego. Ryzyko dla danego aktywu jest wyższe od średniego ryzyka portfela rynkowego.

Jeżeli wskaźnik β < 1, to zmiana cen akcji danej spółki jest słabsza niż zmiana indeksu giełdowego. Ryzyko aktywu jest niższe od średniego ryzyka portfela rynkowego.

Współczynnik β koryguje średnią stopę zwrotu z portfela rynkowego o ryzyko analizowanej spółki. Wraz ze wzrostem ryzyka związanego z inwestycją w dane papiery wartościowe, wzrasta także koszt kapitału, ponieważ inwestorom trzeba zaoferować wyższą stopę zwrotu.

Można także zastosować model nominalnej stopy wolnej od ryzyka rynku amerykańskiego, powiększoną o arbitralnie ustaloną nominalną premię za ryzyko, skorygowaną odpowiednim indeksem ryzyka odnoszącym się do wycenianego podmiotu. Obliczenia odnoszą się do rentowności 30-letnich amerykańskich obligacji rządowych – 5,6%, przy premii za ryzyko 8,5%.

Dla β = 1. kz= 5,6% +8,5% = 14,1%.

Szacowanie średnioważonego kosztu kapitału - WACC (Weighted Average Cost of Capital) w praktyce - dibre.com Komputronik

Wyszczególnienie 2010P 2011P WACC 12% 9,8% Koszt długu 7,2% 7,2% Stopa wolna od ryzyka 6,2% 6,2% Premia za ryzyko 1% 1% Efektywna stopa podatkowa

-94,4% 19%

Dług netto/EV 26,9% 26,9% Koszt kapitału własnego 11,2% 11,2% Premia za ryzyko 5,0% 5,0%

Czy ten dokument był pomocny?

Premium

To jest dokument premium. Niektóre dokumenty na Studocu są premium. Przejdź na wersję premium, aby odblokować.

Notatki ZFP - Krupa

Kurs: Finanse przedsiębiorstw (1100-12-Z12-0-FiPrz)

28 Dokumenty

Studenci udostępnili 28 dokumentów w tym kursie

Uniwersytet: Uniwersytet Mikolaja Kopernika w Toruniu

Czy ten dokument był pomocny?

To jest podgląd

Chcesz uzyskać pełny dostęp? Wykup pakiet Premium i odblokuj wszystkie strony :33

Uzyskaj dostęp do wszystkich dokumentów
Zdobądź nieograniczoną ilość pobrań
Popraw swoje oceny

Prześlij

Udostępnij dokumenty, aby odblokować

Masz już pakiet Premium?

Pojęcie finansów odnosi się zarówno do zarządzania zasobów pieniężnych, jak i opisania

zasobów pieniężnych dostępnych:

 osobom fizycznym,

 przedsiębiorstwom,

 rządom.

Zarządzanie uczy podejmowania decyzji, które powiększają cenę akcji przedsiębiorstwa.

Cechy odróżniające decyzje finansowe od innych decyzji dotyczące alokacji zasobów:

 są rozłożone w czasie,

 nie są zwykle znane z góry z całkowita pewnością (ryzyko prowadzenia

działalności).

W finansach można wyodrębnić 3 wzajemne powiązane ze sobą obszary:

 rynek finansowy (pieniężny i kapitałowy),

 inwestowanie (decyzje dotyczące osób i instytucji finansowych podejmowane przy

wybieraniu papierów wartościowych mogących składać się na ich portfele

inwestycyjne),

 zarządzanie finansami (najszerszy; finanse przedsiębiorstw które obejmuje

rzeczywiste zarządzanie firmą).

Zarządzanie finansami przedsiębiorstw – proces podejmowania decyzji związanych z

planowaniem, pozyskiwaniem i wydatkowaniem funduszy w sposób pozwalający na

osiągnięcie zamierzonych przez firmę celów.

Trzy analityczne filary finansów:

 wartość pieniądza w czasie,

 zarządzanie ryzykiem,

 wycena aktywów (najtrudniejszy element decyzyjny).

Finanse – ekonomika czasu i ryzyka.

Czas i ryzyko są podstawowymi kategoriami, na których opiera się współczesna

(normatywna) teoria zarządzania finansowego (teoria finansów firmy). Trzecim

elementem tej teorii jest kryterium decyzji podejmowanych w przedsiębiorstwach.

Koncepcje dotyczące wartości przedsiębiorstwa:

 koncepcja Shareholders Value (SHV) – pomnażanie wartości firmy z punktu

widzenia akcjonariuszy,

 koncepcja Stakeholders Value – interesariuszy – pomnażanie wartości z punktu

widzenia: pracowników, klientów i społeczności lokalnej.

W przypadku spółek giełdowych oznacza to takie działanie, które prowadzą do

maksymalizacji wartości ceny akcji.

Nowoczesna teoria zarządzania finansowego

Podstawowe założenia teorii: