Przejdź do dokumentu

Obróbka Skrawaniem - wykłady

Notatki toczenie, szlifowanie, frezowanie, wiercenie - wykłady
Kurs

Obróbka skrawaniem

102 Dokumenty
Studenci udostępnili 102 dokumentów w tym kursie
Rok akademicki: 2022/2023
Przesłane przez:
0obserwujący
13Przesłane pliki
7upvotes

Komentarze

Aby publikować komentarze, zaloguj się lub zarejestruj się.

Przejrzyj tekst

Technologia Maszyn:

Technologia budowy maszyn – dziedzina wiedzy inżynierskiej, zajmująca się metodami i technikami wytwarzania części maszyn, mechanizmów, instalacji przemysłowych, urządzeń i konstrukcji oraz środkami realizacji tych technik.

Podział Technologii Maszyn:

Wprowadzenie w technologie ubytkowe:

Obróbka ubytkowa :

  • Obróbka skrawaniem

o Obróbka wiórowa (Obróbka narzędziami o określonej, zdefiniowanej geometrii) o Obróbka ścierna (Obróbka narzędziami o nieokreślonej, niezdefiniowanej geometrii)

  • Obróbka erozyjna:

o Obróbka elektroerozyjna o Obróbka elektromechaniczna o Obróbka strumieniowo-erozyjna

Obróbka Skrawaniem: Nazywamy część procesu wytwarzania elementów maszyn w której przedmiot obrabiany uzyskuje wymagane kształty, wymiary i jakość powierzchni poprzez usuwanie warstw naddatku materiału ostrzem narzędzia.

Usuwany materiał zamieniany jest w wiór. Usuwanie materiału następuje w wyniku dekohezji materiału (inaczej burzenia spójności) ostrzem w kształcie klina.

Warunki podstawowe procesu skrawania:

Proces skrawania może odbyć się prawidłowo tylko wtedy, gdy spełnione są trzy podstawowe warunki:

o Zapewniona jest prawidłowa kinematyka skrawania o Narzędzie skrawające posiada odpowiednią geometrię o Materiał ostrza skrawającego posiada odpowiednie właściwości.

Kinematyka skrawania:

Ruchy narzędzia względem przedmiotu obrabianego, dzielimy na:

  • ruchy podstawowe (robocze)

o Główny (Vc) o Posuwowy (Vf) o Wypadkowy (Ve)

  • ruchy pomocnicze (ustawcze)

o Dosunięcia o Odsunięcia o Korekcyjne

Wszystkie ruchy podstawowe – robocze, a więc ruch główny i posuwowy, pozwalające na kształtowanie określonej powierzchni nazywamy kinematyką skrawania.

Ruchy pomocnicze: wykonywane są ręcznie lub mechanicznie i mają na celu ustawienie narzędzia w odpowiednim położeniu względem przedmiotu obrabianego.

Ruch główny: pozwala na jednorazowe usunięcie części materiału. Prędkość ruchu głównego nazywamy prędkością skrawania Vc. Prędkość skrawania jest podstawowym parametrem procesu skrawania.

Ruch posuwowy: pozwala wraz z ruchem głównym na wielokrotne lub ciągłe usuwanie warstwy skrawanej. Prędkość ruchu posuwowego nazywamy prędkością posuwu Vf. W praktyce narzędzie porusza się po torze będącym złożeniem ruchu głównego i ruchu posuwowego. Prędkość ruchu wypadkowego nazywamy prędkością efektywną Ve.

KLASYFIKACJA OBRÓBKI SKRAWANIEM:

Obróbka wiórowa:

o Toczenie, wytaczanie o Struganie, dłutowanie o Wiercenie, powiercanie, rozwiercanie, pogłębianie o Gwintowanie o Frezowanie

Odległość pomiędzy powierzchnią obrabianą a obrobioną nazywamy głębokością skrawania (ap)

Podstawowe wzory dotyczące toczenia:

Parametry skrawania, a parametry ustawcze:

Odmiany kinematyczne toczenia:

o Toczenie wzdłużne – odmiana kinematyczna toczenia, w której ruch posuwowy narzędzia jest równoległy do osi obrabianego przedmiotu. Wynikiem procesu toczenia wzdłużnego jest powierzchnia walcowa. o Toczenie poprzeczne – odmiana kinematyczna toczenia, w której ruch posuwowy narzędzia jest prostopadły do osi obrabianego przedmiotu. Wynikiem procesu toczenia poprzecznego jest powierzchnia płaska. Toczenie poprzeczne wykorzystujemy np. w procesie przecinania, w procesie planowania ( wyrównywanie powierzchni czołowej wałka) o Toczenie skośne – odmiana kinematyczne toczenia, w której ruch posuwowy narzędzia jest skośny, nie równoległy, do osi obrabianego przedmiotu. Wynikiem procesu toczenia skośnego, jest powierzchnia stożkowa. Toczenie skośne wykorzystujemy w procesie toczenia stożków.

Odmiany technologiczne toczenia:

o Zewnętrzne ( obtaczanie) – toczenie powierzchni zewnętrznych. o Wewnętrzne (wytaczanie) – toczenie powierzchni wewnętrznych, można wykonać tylko wtedy gdy przedmiot obrabiany ma otwór. Wytaczać można wzdłużnie, poprzecznie i skośnie.

Odmiany toczenia:

o Toczenie punktowe – Toczenie w którym kształt powierzchni uzyskujemy w wyniku odwzorowania toru ruchu posuwowego narzędzia (najbardziej wysuniętego punktu noża). Toczenie punktowe powierzchni krzywoliniowych możemy zastosować wyłącznie w obrabiarkach sterowanych numerycznie.

o Toczenie kształtowe – toczenie w którym kształt powierzchni uzyskujemy w wyniku odwzorowania kształtu narzędzia (kształt narzędzia odpowiada kształtowi przedmiotu). Toczenie kształtowe wykonujemy tocząc poprzecznie, dlatego możemy zastosować je na dowolnych obrabiarkach.

Podział noży tokarskich: o Obtaczaki – noże tokarskie stosowane do obtaczania (toczenia powierzchni zewnętrznych). o Wytaczaki – noże tokarskie stosowane do wytaczania (toczenie powierzchni wewnętrznych).

Mocowanie przedmiotów obrabianych na tokarkach – podział uchwytów tokarskich:

o Skośne – oś frezu jest pochylona do powierzchni obrabianej 0o<α>90o. Frezowanie skośne stosowane jest głównie w obróbce powierzchni krzywoliniowych

Odmiany kinetyczne frezowania:

o Współbieżne – odmiana kinematyczna frezowania, w której zwrot prędkości skrawania jest zgodny ze zwrotem prędkości posuwu. W momencie wejścia ostrza w materiał obrabiany, grubość warstwy skrawanej osiąga maksimum, a następnie maleje, osiągając minimum w momencie wyjścia ostrza z materiału. Frezowanie współbieżne wymaga sztywnych maszyn z kasowaniem luzów. Wiór usuwany jest za narzędzie.

o Przeciwbieżne – zwrot prędkości skrawania jest przeciwny do zwrotu prędkości posuwu. W momencie wejścia ostrza w materiał obrabiany, ostrze ślizga się po powierzchni ugniatając go, aż do momentu osiągnięcia minimalnej grubości warstwy skrawanej. Warstwa ta następnie rośnie, osiągając maksimum w momencie wyjścia ostrza z materiału. Wpływa to na pogorszenie chropowatości powierzchni i większe zużycie ostrza. Wiór usuwany przed narzędzie.

Podział narzędzi frezarskich:

  • frezy do frezowania czołowego:

o Frez palcowy o Frez walcowo-czołowy o Frezy kątowe o Głowice frezarskie

  • frezy do frezowania obwodowego:

o Frez walcowy

o Frez tarczowy o Frez kątowy o Frez piłkowy o Frez kształtowy

Wiercenie, powiercanie, nawiercanie, rozwiercanie, pogłębianie.

Wiercenie – jest sposobem skrawania, w czasie którego wykonujemy otwór o przekroju kołowym za pomocą narzędzia jedno lub wieloostrzowego zwanego wiertłem.

Powiercanie (wiercenie wtórne) – nazywamy powiększenie średnicy już istniejącego otworu za pomocą wiertła.

Podczas wiercenia, ruch główny wykonuje obracające się wiertło (narzędzie), natomiast ruchem posuwowym jest ruch liniowy narzędzia lub przedmiotu obrabianego.

Nawiercanie – jest zabiegiem, mającym na celu wykonanie wstępnego otworu, najczęściej o przekroju stożkowym ułatwiającym rozpoczęcie procesu wiercenia. Nawiercanie wykonujemy nawiertakami.

Rozwiercanie – jest to skrawanie małych naddatków materiału z istniejącego otworu narzędziem wieloostrzowym nazywanym rozwiertakiem w celu uzyskania otworu o małej chropowatości i dużej dokładności wymiarowo-kształtowej.

Odmiany rozwiertaków:

  • wstępne (zgrubne) - wykończeniowe:

o Folia ścierna

  • Narzędzia luźne:

o Pasta ścierna o Ziarno ścierne

Budowa ściernicy:

Materiały stosowane na ściernice – podział wg PN-84/M-

  • Naturalne:

o Krzemień (KM) o Granat (G) o Korund (AN) o Pumeks (P) o Szmergiel (N) o Diament naturalny (D)

  • Sztuczne:

o Elektrokorund (A) o Węglik krzemu (C) o Diament syntetyczny (DS.) o Regularny azotek boru (B)

Wielkość ziarna ściernego oznacza się numerami. PN-91/M59107 rozróżnia numery ziarna od 8 do 220 dla narzędzi ściernych spojonych.

Przez twardość narzędzia ściernego rozumie się opór, jaki stawia spoiwo przy wyrywaniu ziaren ściernych z powierzchni narzędzia podczas działania sił zewnętrznych (podczas szlifowania). Zależy on od właściwości wytrzymałościowych spoiwa, od wielkości ziaren, warunków wypalenia itd.

Struktura ściernicy – nazywamy procentowy udział ziaren ściernych w objętości całego narzędzia. W praktyce jednak przyjęto określać strukturę narzędzia umownymi numerami Lz – procentowa zawartość ścierniwa w narzędziu od 0 do 14.

Czy ten dokument był pomocny?

Obróbka Skrawaniem - wykłady

Kurs: Obróbka skrawaniem

102 Dokumenty
Studenci udostępnili 102 dokumentów w tym kursie
Czy ten dokument był pomocny?
Technologia Maszyn:
Technologia budowy maszyn dziedzina wiedzy inżynierskiej, zajmująca się metodami i technikami
wytwarzania części maszyn, mechanizmów, instalacji przemysłowych, urządz i konstrukcji oraz
środkami realizacji tych technik.
Podział Technologii Maszyn:
Wprowadzenie w technologie ubytkowe:
Obróbka ubytkowa :
- Obróbka skrawaniem
oObróbka wiórowa (Obróbka narzędziami o określonej, zdefiniowanej geometrii)
oObróbka ścierna (Obróbka narzędziami o nieokreślonej, niezdefiniowanej geometrii)
- Obróbka erozyjna:
oObróbka elektroerozyjna
oObróbka elektromechaniczna
oObróbka strumieniowo-erozyjna
Obróbka Skrawaniem: Nazywamy część procesu wytwarzania elementów maszyn w której przedmiot
obrabiany uzyskuje wymagane kształty, wymiary i jakość powierzchni poprzez usuwanie warstw
naddatku materiału ostrzem narzędzia.
Usuwany materiał zamieniany jest w wiór. Usuwanie materiału następuje w wyniku dekohezji
materiału (inaczej burzenia spójności) ostrzem w kształcie klina.
Warunki podstawowe procesu skrawania:
Proces skrawania może odbyć się prawidłowo tylko wtedy, gdy spełnione trzy podstawowe
warunki:
oZapewniona jest prawidłowa kinematyka skrawania
oNarzędzie skrawające posiada odpowiednią geometrię
oMateriał ostrza skrawającego posiada odpowiednie właściwości.
1