Informacje
Czat SI

To jest dokument premium. Niektóre dokumenty na Studocu są premium. Przejdź na wersję premium, aby odblokować.

Romeo i Julia ściąga - notatki z lektury hehxjejcjjej rjcbrjdjxje jdnejjcjxjr xunejcjrj

notatki z lektury hehxjejcjjej rjcbrjdjxje jdnejjcjxjr xunejcjrj

Kurs

Języki obce KRK II st. (1ECTS) (JZL100709BK)

Uniwersytet

Politechnika Wroclawska

Rok akademicki: 2019/2020

Przesłane przez:

Anonimowy Student

Ten dokument został przesłany przez studenta, takiego jak Ty, który zażyczył sobie zachować anonimowość.

Politechnika Wroclawska

Komentarze

Aby publikować komentarze, zaloguj się lub zarejestruj się.

Inni studenci przeglądali również:

Inne powiązane dokumenty

Przejrzyj tekst

TYTUŁ: Romeo i Julia AUTOR: William Shakespeare (1564-1616) TYP UTWORU: dramat TREŚĆ: Sztuka przedstawia konflikt dwóch zwaśnionych rodzin, których członkowie zakochują się w sobie. Nieszczęśliwie zakochany w dziewczynie imieniem Rozalina, Romeo Montecchi dowiaduje się o balu w domu rodziny Capuletich, gdzie ma pojawić się jego wybranka. Udaje się tam wraz z grupą przyjaciół i poznaje Julię – wkrótce dochodzi do pierwszych pocałunków tych dwojga. Pod osłoną nocy Romeo udaje się pod balkon Julii i wyznaje jej miłość; ta jednak

ze względu na mrok – nie wie kto czeka pod balkonem. Odpowiada więc, że jedyną osobą, którą kocha, jest członek zwaśnionego rodu, Romeo Montecchi. Słysząc to młodzieniec postanawia ujawnić swoją tożsamość. Następnego dnia nastolatkowie (Julia ma niespełna 14 lat, a o Romeo wiemy, że jest młodzieńcem) biorą ślub w celi ojca Laurentego.

Wkrótce w Weronie dochodzi do konfliktu pomiędzy przyjaciółmi młodych. Pojedynek pomiędzy Tybaltem (krewnym Capuletich) a Merkucjem (przyjacielem Romea) kończy się śmiercią tego ostatniego. Kiedy dowiaduje się o tym sam Romeo, dochodzi do kolejnego pojedynku, tym razem pomiędzy tytułowym bohaterem a samym Tybaltem, w którym Tybalt ginie. Karą za śmierć Tybalta ma być wygnanie Romea. Pani Capuleti informuje Julię, że ta wyjdzie za mąż za Parysa. Nie chcąc popełnić bigamii, Julia wypija otrzymaną od ojca Laurentego miksturę, która wprawia ją w stan podobny do śmierci.

Laurenty chce poinformować o całej sytuacji Romea, jednakże wieści te nie docierają do niego. Na cmentarzu, po zobaczeniu Julii spoczywającej w trumnie, zrozpaczony Romeo podejmuje decyzje o samobójstwie. Dochodzi do przebudzenia Julii, która – widząc śmierć Romea – postanawia przebić swoją pierś sztyletem i również umiera. Ojciec Laurenty tłumaczy przybyłym na miejsce członkom rodzin całe

zajście, co prowadzi do pojednania pomiędzy rodami Montecchich i Capuletich.

STRESZCZENIE :

PROLOG Już na początku utworu zostaje streszczona jego treść. Przedstawia on tragiczną historię miłości dwojga młodych ludzi, pochodzących z zwaśnionych rodzin. Akcja rozgrywa się w Weronie i Mantui.

Akt I Scena 1 Sławne rody Montekich oraz Kapuletów od wieków toczyły ze sobą spór. Nawet ich służba nie ukrywała swojej niechęci wobec siebie. I tak już na początku utworu doszło do sprzeczki między służącymi z obu domów. Kuzyn Romea, Benwolio próbował zagasić spór, lecz wkroczył Tybalt (krewny pani Kapulet), który zaczął się z nim pojedynkować. Walka przerodziła się w rozruchy, w których wzięli udział mieszkańcy Werony. W końcu pojawili się seniorzy rodów: pan Monteki i pan Kapulet wraz z małżonkami. Obaj rwali się do walki, lecz żony ich stopowały.

Dopiero gdy nadszedł Książę Werony udało się uspokoić zwaśnione strony, gdyż władca zagroził śmiercią jeśli nie przestaną walczyć.

W dalszej części Benwolio rozmawiał ze swoim stryjem, panem Montekim o melancholii Romea. Obaj nie znali jej przyczyny. Dopiero w rozmowie z Romeem, Benwolio dowiedział się, że chodzi o nieodwzajemnioną miłość do Rozaliny. Scena 2 Pewien młody mieszkaniec Werony imieniem Parys chciał poślubić Julię Kapulet i w tej sprawie spotkał się z jej ojcem. Pan Kapulet nie zgodził się i powiedział, że Julia jest za młoda. Doradził chłopakowi, żeby wieczorem wpadł na przyjęcie, gdzie będzie mógł wybrać sobie żonę spośród innych kobiet.

Następnie wręczył on swemu słudze listę gości i poprosił o ich zaproszenie. Sługa jednak nie umiał czytać. Będąc na ulicy zagadnął przechodzących Romea i Benwolia, aby mu pomogli. Młodzieńcy dowiedziawszy się o nadchodzącym balu

postanowili się przyłączyć i aby nikt ich nie poznał mieli założyć maski. Scena 3 W trakcie rozmowy czternastoletniej Julii z matką wychodzi na jaw, iż ta druga, wbrew woli męża, chce wydać córkę za Parysa. Pani Kapulet wychwalała owego młodzieńca i uznała, że będzie on odpowiednim mężem dla jej córki. Dla młodziutkiej Juli miłość i małżeństwo nie były znanymi doświadczeniami, dlatego pokornie zgadzała się z matką. Scena 4 Romeo, Merkucjo i Benwolio wyruszyli na bal maskowy. Romeo nie był w dobrym nastroju do zabawy, gdyż przeżywał niemożność bycia z Rozaliną. Chciał ją jednak chociażby zobaczyć na balu. Scena 5 Na balu zebrało się bardzo wielu ludzi, których pan Kapulet przywitał przemową zachęcającą młodzież do tańca i zabawy.

Tymczasem Tybalt zauważył, że wśród gości bawi się Romeo, członek znienawidzonego rodu Montekich. Rozzłoszczony poszedł więc na skargę do swego stryja, lecz ten zganił go i kazał mu go zostawić w spokoju, skoro kulturalnie się bawił i nikomu nie przeszkadzał.

Tymczasem Romeo i Julia spotkali się po raz pierwszy i zakochali się w sobie.

Akt II Scena 1 Romeo wskoczył na mur okalający ogrody Kapuletów i przedostał się na drugą stronę. Merkucjo i Benwolio próbowali go do siebie przywołać. Nadal myśleli, że Romeo jest zakochany w Rozalinie. Scena 2 Romeo podkradł się pod balkon Julii, aby porozmawiać z ukochaną. Młodzi martwili się konfliktem między swoimi rodzinami, lecz targani silną namiętnością postanowili wziąć potajemny ślub. Scena 3 Romeo udał się do ojca Laurentego i poprosił go o udzielenie mu ślubu z Julią. Kapłan zgodził się na to, gdyż miał nadzieję, że ślub dwojga młodych pogodzi zwaśnione rody Kapuletów i Montekich. Scena 4

Benwolio i Merkucjo zdenerwowali się, że nie mogą odnaleźć Romea. Z rozmowy dowiadujemy się, że Tybalt, krewny pana Kapuleta, wysłał do Romea list, w którym wyzwał go na pojedynek. Młodzi zastanawiali się czy Romeo da radę, gdyż Tybalt był dobrym wojownikiem. Nadszedł zadowolony Romeo i wraz z kolegami zaczął sobie żartować. Wtem nadeszła Marta, opiekunka Julii, w towarzystwie Piotra. Kobieta poinformowała Romea:

“młoda moja pani kazała mi się wywiedzieć o panu”

Romeo wyznał jej sekret o planowanym ślubie i poprosił, aby przekazała Julii, żeby za parę godzin poszła do ojca Laurentego do spowiedzi. Tam się spotkają. Scena 5 W ogrodzie Kapuletów Marta przekazała Julii wiadomość od Romea. Scena 6 Romeo i Julia potajemnie spotkali się w celi ojca Laurentego, który udzielił im ślubu.

Akt III Scena 1 Romeo idąc ulicą stał się świadkiem kłótni pomiędzy swym przyjacielem Merkucjem a Tybaltem. Próbując ich rozdzielić, niechcący zaognił spór, doszło do walki, w której zginął Merkucjo. Tym samym Romeo przyczynił się do śmierci przyjaciela. Sytuacja w jakiej znalazł się Romeo była tragiczna, gdyż chcąc pomścić śmierć przyjaciela będzie musiał pojedynkować się z krewnym swej żony a dodatkowo będzie musiał złamać książęcy zakaz pojedynków. Jeśliby odstąpił pomsty okrył by się hańbą.

Ostatecznie doszło do pojedynku w którym zginął Tybalt. Za zabójstwo Romeo musiał uciekać z miasta. Książę skazał go na dożywotnie wygnanie. Scena 2 Marta poinformowała Julię o tym co się stało. Opiekunka, źle życzyła Romeowi, gdyż Tybalt był jej najlepszym przyjacielem. Julia również w pierwszym odruchu oskarżyła Romea, lecz miłość zwyciężyła i odtąd zaczęła go usprawiedliwiać. Mimo to Julia była zrozpaczona. Scena 3

Romeo spotkał się z ojcem Laurentym w jego celi. To od niego dowiedział się, że nałożono na niego karę wygnania z Werony. Romeo wolałby już umrzeć niż cierpieć wygnanie. Kapłan pocieszał go, że świat jest długi i szeroki i żeby odnalazł w sobie męstwo.

Do celi weszła Marta i poinformowała, że Julia jest zrozpaczona i ciągle płacze. Słysząc to Romeo, dobył miecza pokazując, że chce z sobą skończyć, jednak ojciec Laurenty rozkazał mu poniechać tak głupiego czynu. Zganił go też za jego zachowanie i próbował wytłumaczyć jakie ma szczęście:

Otrząś się, człeku! Julia twoja żyje; Julia, dla której umrzeć byłeś gotów; W tymeś szczęśliwy. Tybalt chciał cię zabić,

Tyś jego zabił: w tym szczęśliwyś także. Prawo, grożące ci śmiercią, zamienia Śmierć na wygnanie, i w tymeś szczęśliwy. Stosy na głowie błogosławieństw dźwigasz, Szczęście najwabniej wdzięczy się do ciebie,

A ty, jak dziewka zepsuta, kapryśna, Dąsasz się na tę szczodrotę fortuny. Strzeż się, bo tacy marnie umierają.

Następnie nakazał chłopcu iść pocieszyć Julię, lecz zaznaczył, aby nocą lub nad rankiem uciekł niepostrzeżenie do Mantui i tam czekał na rozwój wypadków.

Scena 4 W domu Kapuletów, mimo żałoby po Tybalcie, pan Kapulet informuje, że zmienił zdanie i twierdzi, że Julia powinna jednak szybko wyjść za Parysa. Scena 5 Romeo rozmawiał z Julią w jej pokoju, gdy nagle nadeszła jej matka. Romeo szybko schował się za oknem. Kobieta poinformowała córkę, że musi wyjść za Parysa. Zrozpaczona tą wiadomością Julia nie chciała się zgodzić z matką. Wtem do pokoju wszedł jej ojciec i zagroził wydziedziczeniem córki w razie jej oporu.

Akt IV Scena 1 Do celi ojca Laurentego przyszła Julia. Tam był już Parys, który omawiał z kapłanem szczegóły ceremonii ślubnej. Julia postawiła sprawę jasno: albo kapłan jej pomoże albo popełni samobójstwo.

Laurenty obmyślił plan: Julia miała do samego końca zwodzić ojca, że nie ma nic przeciwko ślubowi z Parysem, a dzień przed uroczystością miała wypić przygotowaną przez niego miksturę, po której zapadnie w sen, ale będzie wyglądało jakby umarła. Owa mikstura miała działać przez 42 godziny.

Następnie Julia miałaby zostać złożona do grobowca. Ojciec Laurenty wraz Romeem będą czekali, aż się ocknie, wypuszczą ją i wraz z ukochanym ucieknie do Mantui. Rodzina będzie myślała, że dziewczyna nie żyje a ona będzie mogła żyć u boku ukochanego.

Scena 2 W domu Kapuletów przygotowania do ślubu trwały w najlepsze. Julia udawała, że nie ma nic przeciwko. Scena 3 Gdy Julia była sama, wypiła miksturę od ojca Laurenetego i zapadła w sen. Scena 4 i 5 Marta jako pierwsza zauważyła nieprzytomną Julię. Wszyscy stwierdzili, że dziewczyna nie żyje. Przygotowania do ślubu zostały przerwane. Rodzinę ogarnęła żałoba.

Akt V Scena 1 Do Romea przebywającego w Manuti, przyszedł Baltazar i poinformował go o śmierci Juli. Młodzieniec kupił truciznę i wyruszył do Werony. Scena 2 Ojciec Laurenty dowiaduje się od brata Jana, że ten nie mógł opuścić miasta - tym samym nie dostarczył Romeowi listu informującego o pozorowanej śmierci Julii. Ojciec Laurenty szybko wyrusza na cmentarz, aby wszystko wytłumaczyć Romeowi. Scena 3 Romeo dotarł na cmentarz. Tam próbował otworzyć

drzwi grobowca. Zobaczył to Parys. Doszło do pojedynku, w którym Parys zginął. Romeo złożył jego ciało w grobowcu. Następnie po raz ostatni spojrzał na Julię, po czym wypił truciznę i umarł.

Niedługo po tym na cmentarzu pojawił się ojciec Laurenty. Gdy Julia odzyskała przytomność, spytała gdzie jest jej ukochany. Laurenty wyjaśnił, że zarówno Romeo jak i Parys nie żyją. Chciał zabrać dziewczynę do klasztoru, lecz ta nie zgodziła się i została sama w grobowcu. Dostrzegła flakon z trucizną Romea, lecz w środku nic nie było. Wzięła więc sztylet i się nim przebiła padając na ciało ukochanego.

Dowódca straży zawiadomił o wszystkim Montekich i Kapuletów. Gdy wszyscy przybyli, ojciec Laurenty przedstawił zebranym historię miłości Julii i Romea.

Ogrom nieszczęść jaki spadł na zwaśnione rody sprawił, że pan Kapulet i Monteki podali sobie dłonie. Postanowili też wznieść nieszczęśliwie zakochanym nagrobek ze szczerego złota.

Utwór kończą słowa Księcia:

Ponurą zgodę ranek ten skojarzył Słońce się z żalu w chmur zasłonę tuli; Smutniejszej bowiem los jeszcze nie zdarzył Jak ta historia Romea i Julii. PLAN WYDARZEŃ:

1ójki uliczne, w których biorą udział przedstawiciele dwóch zwaśnionych rodów: Kapuletich i Montekich.

2ł młodzieńców Montekich w balu maskowym w domu Kapuletów.

3łość od pierwszego wejrzenia między Romeem i Julią.

4 ślub Romea i Julii, udzielony przez ojca Laurentego.

5 poślubna Romea i Julii.

6łótnia w wyniku której dochodzi do zabicia Mercutio przez Tybalta i odwetu Romea za śmierć swego przyjaciela (ginie Tybalt).

7óba popełnienia samobójstwa przez Romea na wieść o rozpaczy Julii z powodu śmierci krewnego Tybalta i wygnania Romea.

8 Romea do Mantui.

9 Kapuletich co do wydania Julii za Parysa.

10 ojca Laurentego – wypicie przez Julię specyfiku imitującego śmierć.

11 wieści o (pozornej) śmierci Julii do Romea. Zakupienie trucizny i powrót do Werony.

12 między Parysem a Romeem przy grobowcu Kapuletów. Śmierć Parysa.

13ójstwo Romea (wypicie trucizny). Obudzenie się Julii i jej samobójstwo (przebicie się sztyletem).

14 rodziców i rozpacz na widok zwłok dzieci. Pogodzenie się dwóch zwaśnionych rodów.

CZAS AKCJI:

Czas trwania akcji jest wyznaczony bardzo dokładnie, obejmuje pięć dni i nocy: od poniedziałkowego poranku do świtu w piątek. Możemy także jednoznacznie określić pory doby, nawet co do godziny. Wzmaga to napięcie dramatu – oglądającemu czy czytającemu wydaje się, że nie dni, ale już godziny czy nawet minuty decydują o losach bohaterów.

Możemy dokładnie określić czas utworu:

Niedziela: od sceny 1 aktu I do sceny 2 aktu II

Poniedziałek: od sceny 3 aktu II do sceny 4 aktu III

Wtorek: od sceny 5 aktu III do sceny 3 aktu IV

Środa: sceny 4 i 5 aktu IV

Czwartek: sceny od 1 do 3 aktu V

Piątek: scena 3 aktu V

MIEJSCE AKCJI:

Miejscem akcji są Włochy, lokalizacja ta jest jednak bardzo umowna. Mimo umiejscowienia jej we Włoszech pojawiają się elementy charakterystyczne dla zwyczajów Anglii – piosenki, obchody (dożynki) i

inne. Miejscem akcji jest głównie Werona (tylko scena I aktu V przenosi nas do Mantui, gdzie uciekł Romeo), wydarzenia nie ograniczają się jednak do jednego miejsca. Akcja obejmuje wiele miejsc miasta – ulice i place, dom i ogród Kapuletów, celę ojca Laurentego, a w ostatnim akcie cmentarz i grobowiec.

CHARAKTERYSTYKA ROMEA Z RODU MONTEKICH

Romeo – syn Montecchich – to młodzieniec jednocześnie szlachetny i porywczy, zawsze gotowy bronić honoru swojego rodu, nie lękający sie walki na śmierć i życie w imię wyznawanych ideałów. Młodziak jest inteligentny i dowcipny, co widać szczególnie w jego rozmowach z Merkucjem.

Romea poznajemy jako młodego melancholika, udręczonego nieodwzajemnioną miłością do nieugiętej Rozaliny. Ponury, niechętny zabawom zamyka się w sobie ze swym cierpieniem.

Tak opisuje swoje męki przyjacielowi:

Tak, miłość jest jak zaraźliwa

Choroba: smutek, co serce mi nęka,

Ciebie zasmuca i moja udręka

Z tego powodu rośnie dodatkowo:

Współczucie staje się męką nową.

Miłość to opar westchnienia: ulotny,

Lecz ciężki; płomień spojrzenia: zalotny,

Ale palący; morze łez: choć czyste,

Jednak bezdenne. (...)

Radość Romea nie mogła trwać długo. Zastaje swych przyjaciół spierających się z Tybaltem (krewnym Julii). Capuletti widząc go, rzuca mu w twarz obelgę. Romeo nie chce walczyć z krewnym żony, odpowiada słowami, które następująco kwituje Merkucjo:

Niemrawa, nędzna, niegodna uległość!

Jak widać Romeo dla Julii jest skłonny nawet nadwyrężyć swój honor, co jednak okazuje się żałosne w skutkach. Merkucjo pojedynkuje się z Tybaltem, Romeo próbując ich rozdzielić przyczynia się do śmierci przyjaciela. Romeo dostrzega dramatyzm swojego położenia:

Ten dzielny chłopak, bliski krewny Księcia

I mój prawdziwy przyjaciel, śmiertelnie

Zraniony, i to z mojego powodu;

Ja sam zelżony przez Tybalta

właśnie

Tybalta, mego powinowatego

Od tak niedawna, ledwie od godziny!

Julio – to ty, to wspomnienie twoich oczu

Zmiękczyło we mnie niezłomną stal męstwa!

Staje teraz w obliczu trudnego wyboru: między obowiązkami wobec powinowatego oraz przyjaciela, między prawem (zakaz pojedynkowania się) a honorem. Gniew bierze jednak w nim górę, zabija Tybalta w pojedynku i uchodzi. Romeo dowiedziawszy sie jaki ból zadał żonie, próbuje pchnąć się sztyletem. Na szczęście Ojciec Laurenty przemawia mu do rozumu. Napełniony nową nadzieją, dzięki przebaczeniu Julii, Romeo zaczyna słuchać rad księdza. Jedyne, czego teraz pragnie, to być z żoną. Porywczy młodzieniec dorasta na naszych oczach, powoli uczy się spokoju, ustępliwości, podporządkowuje się woli Julii. Miłość staje się dla niego bodźcem do przemian, jednak kiedy dowiaduje się o śmierci ukochanej, jego popędliwość powraca, nie widzi innego wyjścia, jak połączyć się z nią w zaświatach:

Tak, Julio, spocznę przy tobie dziś w nocy.

Sposób się znajdzie. Jak prędko zły zamiar

Wkrada się w umysł, co stracił nadzieję!

Romeo mimo swojej rozpaczy i determinacji, nie chce już nikogo krzywdzić,

Tybalta z Merkucjem czy Romea z Parysem.

[nr]W tragediach antycznych o takich scenach czytelnik dowiadywał się z kontekstu. Sofokles w „Antygonie” opowiadał jedynie o śmierci samobójczej śmierci bohaterki, a nie ukazał tego, jak Szekspir (samobójstwo kochanków jest opisane w piątym akcie).[/nr]

Angielski aktor i pisarz jako pierwszy połączył w dramacie elementy komiczne czy liryczne z tragicznymi. W „Romeo i Julii” w historię nieszczęśliwej miłości wplótł kłótnie służby, ekscentryczne wypowiedzi Marty czy Piotra. Chciał w ten sposób zmniejszyć patetyczność swej historii, sprawić, by czytelnicy i widzowie mogli w trakcie takich przerywników uśmiechnąć się i przez chwilę zapomnieć o tragicznej opowieści o kochankach z Werony.

Na koniec warto jeszcze zwrócić uwagę na fakt, iż bohaterowie Szekspira są postaciami dynamicznymi, ulegają przemianie pod wpływem przeżywanych doświadczeń. Przykładem może być Julia, która wskutek nieszczęśliwej i zakazanej miłości staje się stanowczą i odważną kobietą, dojrzewa.

Szekspir przeciwstawił się klasycznym wzorom konstruowania postaci, które w starożytnym dramacie nie ulegały przemianie, dzieliły się na jednoznacznie pozytywne lub negatywne. Stworzył Julię – postać wielowymiarową, dojrzewającą w miarę rozwoju akcji.

MOTYWY

Motyw zwaśnionych rodów

W dramacie mamy przedstawione dwa zwaśnione i nienawidzące się wzajemnie arystokratyczne rody Werony. Z jednej strony czytamy o wyrozumiałej, pełnej godności i spokoju rodzinie Montekich, darzącej syna Romea ogromną miłością (matka umiera z tęsknoty, gdy Romeo zostaje skazany na banicję) oraz zaufaniem, tolerancyjną wobec jego skłonności do samotności, nieingerującą w jego sprawy, a z drugiej poznajemy ród Kapuletów. Są to ludzie zapalczywi,

brutalni i często agresywni, mający bardzo wygórowane wyobrażenie o pozycji swej rodziny w społeczeństwie. Najbardziej jednak boli w Kapuletach ich despotyzm wobec Julii, którą ojciec bezwzględnie i kategorycznie zmusza do małżeństwa z niekochanym przez nią, acz zamożnym Parysem, a matka nie chce nawet wysłuchać jej argumentów („Nie mów nic do mnie, nic ci nie odpowiem; / Rób, co chcesz, wszystko mi to obojętne”).

Konflikt między rodami jest tłem, a zarazem czynnikiem sprawczym historii. Choć nie wiadomo nawet, jaki początek ma waśń, to najważniejsze jest – by pielęgnować w sobie nienawiść, czego dowodem są liczne bójki na placach Werony. Niezgoda osiągnęła już taki punkt, iż do walki wciągnięci zostali nawet służący.

Dopiero w momencie tragedii, rodziny widzą niedorzeczność swego postępowania, zdeformowanie pojmowania pojęcia honor (najważniejsze, by zabić przeciwnika, nie trzeba zastanawiać się nad jego winą). Niestety, jest już za późno. Historię podsumowują słowa Księcia: „Patrzcie, Monteki! Kapulecie! Jaka / Chłosta spotyka wasze nienawiści, / Niebo obrało miłość za narzędzie / Zabicia pociech waszego żywota; / I ja za moje zbytnie pobłażanie / Waszym niesnaskom straciłem dwóch krewnych. / Wszyscy jesteśmy ukarani”.

Polańczyk pisze: „Opowieść o żarliwej miłości ukazana na tle rodzinnego sporu nabiera nowych jakości. Trwający od lat konflikt usprawiedliwia decyzje bohaterów i motywuje zdarzenia. Stanowi kościec konstrukcyjny akcji”.

Dramat Szekspira potwierdza słuszność przysłowia, że „Zgoda buduje, niezgoda rujnuje”.

Motyw nieszczęśliwej miłości

Historia Romea i Julii, jest chyba, prócz ich średniowiecznych przodków

Tristana i Izoldy, jedną z najbardziej znanych opowieści o nieszczęśliwej miłości „od pierwszego wejrzenia”, niezważającej na

przeciwności losu, lecz walczącej o spełnienie.

Motyw przemiany wewnętrznej, dojrzewania

Szekspir w tym dramacie stworzył postacie dynamiczne, dojrzewające w miarę rozwoju wypadków i nowych przeciwności, niesionych przez nieżyczliwy los. Romeo z niezdarnego życiowo samotnika, przeobraził się w spokojnego, zaradnego mężczyznę, a jego wybranka

Julia – z nieśmiałej i posłusznej woli rodziców dziewczynki, w świadomą swej woli i obowiązku kobietę.

Czy ten dokument był pomocny?

Premium

To jest dokument premium. Niektóre dokumenty na Studocu są premium. Przejdź na wersję premium, aby odblokować.

Romeo i Julia ściąga - notatki z lektury hehxjejcjjej rjcbrjdjxje jdnejjcjxjr xunejcjrj

Kurs: Języki obce KRK II st. (1ECTS) (JZL100709BK)

Uniwersytet: Politechnika Wroclawska

Czy ten dokument był pomocny?

To jest podgląd

Chcesz uzyskać pełny dostęp? Wykup pakiet Premium i odblokuj wszystkie strony :4

Uzyskaj dostęp do wszystkich dokumentów
Zdobądź nieograniczoną ilość pobrań
Popraw swoje oceny

Prześlij

Udostępnij dokumenty, aby odblokować

Masz już pakiet Premium?

TYTUŁ: Romeo i Julia

AUTOR: William

Shakespeare (1564-1616)

TYP UTWORU: dramat

TREŚĆ: Sztuka przedstawia

konflikt dwóch zwaśnionych

rodzin, których członkowie

zakochują się w sobie.

Nieszczęśliwie zakochany w

dziewczynie imieniem

Rozalina, Romeo Montecchi

dowiaduje się o balu w

domu rodziny Capuletich,

gdzie ma pojawić się jego

wybranka. Udaje się tam

wraz z grupą przyjaciół i

poznaje Julię – wkrótce

dochodzi do pierwszych

pocałunków tych dwojga.

Pod osłoną nocy Romeo

udaje się pod balkon Julii i

wyznaje jej miłość; ta jednak

– ze względu na mrok – nie

wie kto czeka pod balkonem.

Odpowiada więc, że jedyną

osobą, którą kocha, jest

członek zwaśnionego rodu,

Romeo Montecchi. Słysząc to

młodzieniec postanawia

ujawnić swoją tożsamość.

Następnego dnia

nastolatkowie (Julia ma

niespełna 14 lat, a o Romeo

wiemy, że jest młodzieńcem)

biorą ślub w celi ojca

Laurentego.

Wkrótce w Weronie

dochodzi do konfliktu

pomiędzy przyjaciółmi

młodych. Pojedynek

pomiędzy Tybaltem

(krewnym Capuletich) a

Merkucjem (przyjacielem

Romea) kończy się śmiercią

tego ostatniego. Kiedy

dowiaduje się o tym sam

Romeo, dochodzi do

kolejnego pojedynku, tym

razem pomiędzy tytułowym

bohaterem a samym

Tybaltem, w którym Tybalt

ginie. Karą za śmierć Tybalta

ma być wygnanie Romea.

Pani Capuleti informuje Julię,

że ta wyjdzie za mąż za

Parysa. Nie chcąc popełnić

bigamii, Julia wypija

otrzymaną od ojca

Laurentego miksturę, która

wprawia ją w stan podobny

do śmierci.

Laurenty chce poinformować

o całej sytuacji Romea,

jednakże wieści te nie

docierają do niego. Na

cmentarzu, po zobaczeniu

Julii spoczywającej w

trumnie, zrozpaczony Romeo

podejmuje decyzje o

samobójstwie. Dochodzi do

przebudzenia Julii, która –

widząc śmierć Romea –

postanawia przebić swoją

pierś sztyletem i również

umiera. Ojciec Laurenty

tłumaczy przybyłym na

miejsce członkom rodzin całe

zajście, co prowadzi do

pojednania pomiędzy

rodami Montecchich i

Capuletich.

STRESZCZENIE:

PROLOG

Już na początku utworu

zostaje streszczona jego

treść. Przedstawia on

tragiczną historię miłości

dwojga młodych ludzi,

pochodzących z zwaśnionych

rodzin. Akcja rozgrywa się w

Weronie i Mantui.

Akt I

Scena 1

Sławne rody Montekich oraz

Kapuletów od wieków

toczyły ze sobą spór. Nawet

ich służba nie ukrywała

swojej niechęci wobec

siebie. I tak już na początku

utworu doszło do sprzeczki

między służącymi z obu

domów. Kuzyn Romea,

Benwolio próbował zagasić

spór, lecz wkroczył Tybalt

(krewny pani Kapulet), który

zaczął się z nim

pojedynkować. Walka

przerodziła się w rozruchy, w

których wzięli udział

mieszkańcy Werony. W

końcu pojawili się seniorzy

rodów: pan Monteki i pan

Kapulet wraz z małżonkami.

Obaj rwali się do walki, lecz

żony ich stopowały.

Dopiero gdy nadszedł Książę

Werony udało się uspokoić

zwaśnione strony, gdyż

władca zagroził śmiercią jeśli

nie przestaną walczyć.

W dalszej części Benwolio

rozmawiał ze swoim stryjem,

panem Montekim o

melancholii Romea. Obaj nie

znali jej przyczyny. Dopiero

w rozmowie z Romeem,

Benwolio dowiedział się, że

chodzi o nieodwzajemnioną

miłość do Rozaliny.

Scena 2

Pewien młody mieszkaniec

Werony imieniem Parys

chciał poślubić Julię Kapulet i

w tej sprawie spotkał się z jej

ojcem. Pan Kapulet nie

zgodził się i powiedział, że

Julia jest za młoda. Doradził

chłopakowi, żeby wieczorem

wpadł na przyjęcie, gdzie

będzie mógł wybrać sobie

żonę spośród innych kobiet.

Następnie wręczył on swemu

słudze listę gości i poprosił o

ich zaproszenie. Sługa jednak

nie umiał czytać. Będąc na

ulicy zagadnął

przechodzących Romea i

Benwolia, aby mu pomogli.

Młodzieńcy dowiedziawszy

się o nadchodzącym balu

postanowili się przyłączyć i

aby nikt ich nie poznał mieli

założyć maski.

Scena 3

W trakcie rozmowy

czternastoletniej Julii z

matką wychodzi na jaw, iż ta

druga, wbrew woli męża,

chce wydać córkę za Parysa.

Pani Kapulet wychwalała

owego młodzieńca i uznała,

że będzie on odpowiednim

mężem dla jej córki. Dla

młodziutkiej Juli miłość i

małżeństwo nie były

znanymi doświadczeniami,

dlatego pokornie zgadzała

się z matką.

Scena 4

Romeo, Merkucjo i Benwolio

wyruszyli na bal maskowy.

Romeo nie był w dobrym

nastroju do zabawy, gdyż

przeżywał niemożność bycia

z Rozaliną. Chciał ją jednak

chociażby zobaczyć na balu.

Scena 5

Na balu zebrało się bardzo

wielu ludzi, których pan

Kapulet przywitał przemową

zachęcającą młodzież do

tańca i zabawy.

Tymczasem Tybalt zauważył,

że wśród gości bawi się

Romeo, członek

znienawidzonego rodu

Montekich. Rozzłoszczony

poszedł więc na skargę do

swego stryja, lecz ten zganił

go i kazał mu go zostawić w

spokoju, skoro kulturalnie się

bawił i nikomu nie

przeszkadzał.

Tymczasem Romeo i Julia

spotkali się po raz pierwszy i

zakochali się w sobie.

Akt II

Scena 1

Romeo wskoczył na mur

okalający ogrody Kapuletów i

przedostał się na drugą

stronę. Merkucjo i Benwolio

próbowali go do siebie

przywołać. Nadal myśleli, że

Romeo jest zakochany w

Rozalinie.

Scena 2

Romeo podkradł się pod

balkon Julii, aby

porozmawiać z ukochaną.

Młodzi martwili się

konfliktem między swoimi

rodzinami, lecz targani silną

namiętnością postanowili

wziąć potajemny ślub.

Scena 3

Romeo udał się do ojca

Laurentego i poprosił go o

udzielenie mu ślubu z Julią.

Kapłan zgodził się na to, gdyż

miał nadzieję, że ślub dwojga

młodych pogodzi zwaśnione

rody Kapuletów i Montekich.

Scena 4

Benwolio i Merkucjo

zdenerwowali się, że nie

mogą odnaleźć Romea. Z

rozmowy dowiadujemy się,

że Tybalt, krewny pana

Kapuleta, wysłał do Romea

list, w którym wyzwał go na

pojedynek. Młodzi

zastanawiali się czy Romeo

da radę, gdyż Tybalt był

dobrym wojownikiem.

Nadszedł zadowolony

Romeo i wraz z kolegami

zaczął sobie żartować. Wtem

nadeszła Marta, opiekunka

Julii, w towarzystwie Piotra.

Kobieta poinformowała

Romea:

“młoda moja pani kazała mi

się wywiedzieć o panu”

Romeo wyznał jej sekret o

planowanym ślubie i

poprosił, aby przekazała Julii,

żeby za parę godzin poszła

do ojca Laurentego do

spowiedzi. Tam się spotkają.

Scena 5

W ogrodzie Kapuletów

Marta przekazała Julii

wiadomość od Romea.

Scena 6

Romeo i Julia potajemnie

spotkali się w celi ojca

Laurentego, który udzielił im

ślubu.

Akt III

Scena 1

Romeo idąc ulicą stał się

świadkiem kłótni pomiędzy

swym przyjacielem

Merkucjem a Tybaltem.

Próbując ich rozdzielić,

niechcący zaognił spór,

doszło do walki, w której

zginął Merkucjo. Tym samym

Romeo przyczynił się do

śmierci przyjaciela. Sytuacja

w jakiej znalazł się Romeo

była tragiczna, gdyż chcąc

pomścić śmierć przyjaciela

będzie musiał pojedynkować

się z krewnym swej żony a

dodatkowo będzie musiał

złamać książęcy zakaz

pojedynków. Jeśliby odstąpił

pomsty okrył by się hańbą.

Ostatecznie doszło do

pojedynku w którym zginął

Tybalt. Za zabójstwo Romeo

musiał uciekać z miasta.

Książę skazał go na

dożywotnie wygnanie.

Scena 2

Marta poinformowała Julię o

tym co się stało. Opiekunka,

źle życzyła Romeowi, gdyż

Tybalt był jej najlepszym

przyjacielem. Julia również w

pierwszym odruchu

oskarżyła Romea, lecz miłość

zwyciężyła i odtąd zaczęła go

usprawiedliwiać. Mimo to

Julia była zrozpaczona.

Scena 3

Romeo spotkał się z ojcem

Laurentym w jego celi. To od

niego dowiedział się, że

nałożono na niego karę

wygnania z Werony. Romeo

wolałby już umrzeć niż

cierpieć wygnanie. Kapłan

pocieszał go, że świat jest

długi i szeroki i żeby odnalazł

w sobie męstwo.

Do celi weszła Marta i

poinformowała, że Julia jest

zrozpaczona i ciągle płacze.

Słysząc to Romeo, dobył

miecza pokazując, że chce z

sobą skończyć, jednak ojciec

Laurenty rozkazał mu

poniechać tak głupiego

czynu. Zganił go też za jego

zachowanie i próbował

wytłumaczyć jakie ma

szczęście:

Otrząś się, człeku! Julia twoja

żyje;

Julia, dla której umrzeć byłeś

gotów;

W tymeś szczęśliwy. Tybalt

chciał cię zabić,

Tyś jego zabił: w tym

szczęśliwyś także.

Prawo, grożące ci śmiercią,

zamienia

Śmierć na wygnanie, i w

tymeś szczęśliwy.

Stosy na głowie

błogosławieństw dźwigasz,

Szczęście najwabniej

wdzięczy się do ciebie,

A ty, jak dziewka zepsuta,

kapryśna,

Dąsasz się na tę szczodrotę

fortuny.

Strzeż się, bo tacy marnie

umierają.

Następnie nakazał chłopcu

iść pocieszyć Julię, lecz

zaznaczył, aby nocą lub nad

rankiem uciekł

niepostrzeżenie do Mantui i

tam czekał na rozwój

wypadków.

Scena 4

W domu Kapuletów, mimo

żałoby po Tybalcie, pan

Kapulet informuje, że zmienił

zdanie i twierdzi, że Julia

powinna jednak szybko

wyjść za Parysa.

Scena 5

Romeo rozmawiał z Julią w

jej pokoju, gdy nagle

nadeszła jej matka. Romeo

szybko schował się za

oknem. Kobieta

poinformowała córkę, że

musi wyjść za Parysa.

Zrozpaczona tą wiadomością

Julia nie chciała się zgodzić z

matką. Wtem do pokoju

wszedł jej ojciec i zagroził

wydziedziczeniem córki w

razie jej oporu.

Dlaczego treść niniejszej strony jest nieostra?

To dokument dla subskrybentów wersji Premium. Zostań subskrybentem wersji Premium, aby przeczytać cały dokument.