Informacje
Czat SI

Filozofia [notatki, opracowanie zagadnień] - Zbigniew Rudnicki

Pytania przykładowe na test i ich opracowanie, podstawowe informacje o...

Kurs

Filozofia (11-FZ-11-s)

174 Dokumenty

Studenci udostępnili 174 dokumentów w tym kursie

Uniwersytet

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Rok akademicki: 2022/2023

Przesłane przez:

Anonimowy Student

Ten dokument został przesłany przez studenta, takiego jak Ty, który zażyczył sobie zachować anonimowość.

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Polecane dla Ciebie

Komentarze

Aby publikować komentarze, zaloguj się lub zarejestruj się.

Inni studenci przeglądali również:

Inne powiązane dokumenty

Przejrzyj tekst

Znaczenie religijności w koncepcji Platona

Dusza należy do świata wiecznego, a nie zmiennego. Dusza wiedzie wiele ziemskich żywotów, ale postrzega świat po tamtej stronie. Cielesna śmierć nie jest złem, tylko powrotem do prawdziwego życia. Ciało zostaje porównane do grobu i więzienia.

Jednostka w „Państwie Platona”

 Odebranie praw obywatelom, praw własności życia codziennego. Oddanie dzieci pod opiekę rządzących.  Ci, którzy w systemie mają być rządzącymi nie mają szczęśliwego życia (brak domu, dzieci, ziemi)  W Państwie będą żyć ludzie wyznający platońskie Arete, człowiek, który pragnie sprawiedliwości

W państwie muszą być składniki, które:  Umożliwiają swoim członkom najpełniejsze życie  Organizm musi być przystosowany do wiedzenia najdogodniejszego życia  Strażnicy – musi cechować ich odwaga, pod kierownictwem władz  Dzieci przypominające swoich rodziców, dziedziczność i środowisko wykształcone  Żądza posiadania  Każda klasa musi zaakceptować postawione zasady (rządzący – mądrość, strażnicy – odwaga, rzemieślnicy – rolnictwo, pracownicy fizyczni) – 3 podstawy w państwie

Arete Sokratesa

Arete – czyli cnota, oznacza bycie dobrym w czymś („arete w czym”?) Arete to słowo wymagające uzupełnienia. Oznaczała przede wszystkim konkretną umiejętność lub skuteczność w działaniu.

Według Sokratesa, „cnota jest wiedzą”. Sokrates wskazywał na jedność wiedzy (episteme) i cnoty (areté). Według tej zasady, dobro jest nie tylko niemożliwe bez wiedzy, ale jest wręcz z wiedzą tożsame.

Sceptycyzm Sofistów

SOFIŚCI  Wędrowni nauczyciele, przekazywali wiedzę praktyczną  Sceptycyzm, nieufność w stosunku do możliwości istnienia wiedzy absolutnej  Poddanie zmysłów krytyce  Prawa i kodeksy moralne są dziełem ludzi, nie Boga  Najbardziej znani: Gorgiasz, Protagoras

SOKRATES

 W odróżnieniu od sofistów, uważał, że wartości moralne są zakorzenione w duszy człowieka  Cnota jest wiedzą  Wiem, że nic nie wiem – próbować skłonić do myślenia, zmuszał rozmówcę by dostrzegł swoje błędy we własnym rozumowaniu  Arete – poszukiwanie przeznaczenia ludzkiego życia

Przewrót humanistyczny w filozofii greckiej

Sofiści dokonali przewrotu w dziejach filozofii: w przeciwieństwie do myślicieli jońskich przedmiotem swoich badań uczynili nie przyrodę, lecz człowieka, byli zatem pierwszymi humanistami. Jednocześnie nie zajmowali się odpowiedzią na pytanie, kim jest człowiek, tylko jakie umiejętności zapewniają mu sukces w życiu prywatnym i publicznym. Nie prawda bowiem liczyła się dla sofistów, tylko skuteczność.

Duch filozofii Empedoklesa

Twórca teorii czterech żywiołów, uważał, że jedynymi bytami są 4 korzenie. Żywioły, które istniały od zawsze i tworzą wszystko (korzenie bierne)

Elementy czynne, miłość i niezgoda (wieczne)

Wszechświat nie ma struktury stałej, ale zmienną zależną od działania sił zewnętrznych: przyciągania (miłości) i odpychania (niezgody).

Podstawowe prawo natury wg Heraklita

Prawo natury głosi, że wszystko istnieje dzięki konfliktowi, który jest motorem życia. Cokolwiek żyje, żyje dzięki niszczeniu czegoś innego.

Logos Heraklita

Logos, umysł rządzący światem, jedyna stała i niezmienna rzecz.

Największą zasadą logosu kierującego światem jest fakt, że wszystko jest zmienne, a tylko on (kosmos) pozostaje harmonijny pełen ładu. Wszystko rodzi się dzięki walce, wszystko ciągle się zmienia.

Rozumienie świata (kosmosu) u Pitagorasa

I. Świat jest dobry i stanowi jedną całość II. Życie w zgodzie i badanie natury zbliża nas do kosmosu III. Ład, proporcja i miara we wszechświecie IV. Każdy byt jest sobą poprzez proporcje wymieszanych ze sobą składników materii V. Cel człowieka, zrzucić z siebie klątwę ciała i przeistoczyć się w czystego ducha, aby dążyć do duszy kosmosu

 Ziemia ma kształt walca w środku wszechświata. Powstała pierwsza i jako element stały zajęła miejsce w środku wszechświata. Później powstały żywioły: powietrze, woda i ogień. Z ognia powstały gwiazdy.  Początkowo woda zalała ziemię. Gdy wyparowała wyłonił się ląd, który jest nią oblany  Zycie powstało z wody  centrum świata jest Grecja

Anaksymenes:

 Pierwsza substancja to powietrze i tworzy ono wszystkie inne żywioły  Dusza zrobiona z powietrza  Pitagorejczycy, początek filozofii formy  Filozofia jako ideał życia, powstawanie bractwa filozoficznego  Wiara w nieśmiertelność i reinkarnacje duszy  Powietrze kosmosu ożywia istoty  Dobro – granica, zło – nieograniczenie  Pitagoras – znaczący postęp w nauce

Problem ruchu

Heraklit:

 Krytykował pitagorasa  Badanie natury świata zewnętrznego  Logos – prawda, zajrzenie w głąb umysłu  Wszystko co żyje, kosztem czegoś innego

Parmenides

 Ruch jest niemożliwy, całość bytu stanowi nieruchoma i niezmienna substancja  Wszystko co widzimy jest iluzją, jedynie umysł może dotrzeć do prawdy  Rozumowe ponad zmysłowe

Pluraliści

Empedoles:

 Połączenie filozofa, kapłana pitagorejskiego cudotwórcy  Uważał że jedynymi bytami są cztery korzenie – żywioły  Przyczyny sprawcze miłość i niezgoda  Filozof przyrody, brak boga, istoty powstające przez kombinacje żywiołów  Światem rządzi duch

Teoria atomistyczna – Leucyp i Demokryt

 To co rzeczywiste nie może powstać ani zginąć  Wszystko składa się z atomów  Wszystkie doznania zmysłowe są sprowadzone do dotyku  Żeby atomy mogły się poruszać musi istnieć pusta przestrzeń

Platon teoria idei

 Bezcielesność i nieśmiertelność duszy  Proces anamnezy – zdobywanie wiedzy w życiu odbywa się poprzez przypominanie sobie wiedzy, którą dysponuje dusza  Wszystko ma swoją funkcję, cnotą jest jak najlepsze jej wypełnienie  Sprawiedliwość, dobre stosunki z bliźnimi, dobry stan duszy  Thymos – siła woli, rozwiązywanie konfliktów rozum a pożądanie  Psyche – dusza  Estetyczne podejście do filozofii – filozof z rozumem i wrażliwością na piękno – eros

Arystoteles

 Założył Likejon – liceum – stworzył warunki do badań naukowych  Uważał, że świat jest całkowicie realny  Przejął teologiczną perspektywę i podgląd, że rzeczywistość to forma  Forma ma kluczowe znaczenie nad materią  Koncepcja immanentnej formy – dany obiekt składa się z materii, która jest ukształtowana przez naturę formalną, formy istnieją w ciele fizyczną  Koncepcja potencji – bóg jest jedyną czystą formą, ale nie jest formą czegokolwiek na świecie, jest bezcielesny  Świat jest wieczny dzięki istnieniu boga  Obiekty naturalne zawierają w sobie zasadę ruchu i spoczynku  Nie istnieje coś takiego jak powstanie  Dwa sensy słowa być – istnieć i być jakimś  Ciało jako instrument duszy, ciało jest materią a dusza formą  Rozum istnieje wiecznie, reszta duszy ginie wraz z ciałem  Nie ma jednego dobra dla każdej klasy bytów istnieje inne dobro  Dwa rodzaje arte – cnoty intelektualne i cnoty materialne  Umiarkowanie jest cnotą, zły jest nadmiar i niedostatek  Operowanie rozumem jako najważniejsza aktywność człowieka

Etyka

Platon nie tylko stwierdził, że istotą człowieka jest nieśmiertelna dusza, lecz odkrył, że ma ona złożoną strukturę i składa się z trzech części:

 rozumnej,  popędliwej (gniewliwej)  pożądliwej.

Podział ten wpłynął na platońską etykę i teorię cnót. Teoria ta zakłada, że duszą rozumną rządzi

 cnota roztropności (polegająca na wiedzy, co jest pożyteczne dla każdej części duszy z osobna, jak i dla wszystkich razem),  duszą popędliwą – cnota męstwa (pozwalająca opanować afekty, np. ból, strach i mężnie wytrwać we właściwej postawie),  zaś duszą pożądliwą – cnota umiarkowania (będącą umiejętnością panowania nad przyjemnościami i pożądaniem).

Harmonię pomiędzy poszczególnymi władzami duszy pozwala osiągnąć cnota sprawiedliwości, dzięki której każda ze wspomnianych części wykonuje właściwą sobie funkcję i pozostaje w zgodzie z innymi.

Czy ten dokument był pomocny?

Filozofia [notatki, opracowanie zagadnień] - Zbigniew Rudnicki

Kurs: Filozofia (11-FZ-11-s)

174 Dokumenty

Studenci udostępnili 174 dokumentów w tym kursie

Uniwersytet: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Czy ten dokument był pomocny?

1. Znaczenie religijności w koncepcji Platona

Dusza należy do świata wiecznego, a nie zmiennego. Dusza wiedzie

wiele ziemskich żywotów, ale postrzega świat po tamtej stronie. Cielesna

śmierć nie jest złem, tylko powrotem do prawdziwego życia. Ciało zostaje

porównane do grobu i więzienia.

2. Jednostka w „Państwie Platona”

Odebranie praw obywatelom, praw własności życia codziennego.

Oddanie dzieci pod opiekę rządzących.

Ci, którzy w systemie mają być rządzącymi nie mają szczęśliwego

życia (brak domu, dzieci, ziemi)

W Państwie będą żyć ludzie wyznający platońskie Arete, człowiek,

który pragnie sprawiedliwości

W państwie muszą być składniki, które:

Umożliwiają swoim członkom najpełniejsze życie

Organizm musi być przystosowany do wiedzenia najdogodniejszego

życia

Strażnicy – musi cechować ich odwaga, pod kierownictwem władz

Dzieci przypominające swoich rodziców, dziedziczność i środowisko

wykształcone

Żądza posiadania



Każda klasa musi zaakceptować postawione zasady (rządzący –

mądrość, strażnicy – odwaga, rzemieślnicy – rolnictwo, pracownicy

fizyczni) – 3 podstawy w państwie

3. Arete Sokratesa

Arete – czyli cnota, oznacza bycie dobrym w czymś („arete w czym”?)

Arete to słowo wymagające uzupełnienia. Oznaczała przede wszystkim

konkretną umiejętność lub skuteczność w działaniu.

Według Sokratesa, „cnota jest wiedzą”. Sokrates wskazywał na jedność

wiedzy (episteme) i cnoty (areté). Według tej zasady, dobro jest nie tylko

niemożliwe bez wiedzy, ale jest wręcz z wiedzą tożsame.

4. Sceptycyzm Sofistów

SOFIŚCI

Wędrowni nauczyciele, przekazywali wiedzę praktyczną

Sceptycyzm, nieufność w stosunku do możliwości istnienia wiedzy

absolutnej

Poddanie zmysłów krytyce

Prawa i kodeksy moralne są dziełem ludzi, nie Boga

Najbardziej znani: Gorgiasz, Protagoras

SOKRATES