Przejdź do dokumentu
To jest dokument premium. Niektóre dokumenty na Studocu są premium. Przejdź na wersję premium, aby odblokować.

Profilaktyka przeciwzakrzepowa

Katarzyna Moskal
Kurs

Pielęgniarstwo

882 Dokumenty
Studenci udostępnili 882 dokumentów w tym kursie
Rok akademicki: 2020/2021
Przesłane przez:
Anonimowy Student
Ten dokument został przesłany przez studenta, takiego jak Ty, który zażyczył sobie zachować anonimowość.
Uniwersytet Rzeszowski

Komentarze

Aby publikować komentarze, zaloguj się lub zarejestruj się.

Przejrzyj tekst

Żylna choroba zakrzepowo- zatorowa, w skład której wchodzi zakrzepica żył głębokich i zator tętnicy płucnej stanowi poważny i ciągle niedoceniany problem na każdym oddziale szpitalnym. Występuje znacznie częściej niż się powszechnie uważa i tylko świadomość tego oraz odpowiednia profilaktyka mogą uchronić chorych przed groźnymi powikłaniami- zespołem pozakrzepowym (owrzodzenia, obrzękami), nadciśnieniem płucnym, a nawet zgonem (zator tętnicy płucnej)

Niektóre czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej:

  • wiek powyżej 40 lat
  • paraplegia lub tetraplegia
  • udar mózgu
  • przebyte epizody ż.ch.z.
  • nowotwór złośliwy
  • rozległe zabiegi chirurgiczne (jamy brzusznej, miednicy, kończyn dolnych)
  • otyłość
  • żylaki kończyn dolnych
  • przewlekła niewydolność żylna
  • zawał serca
  • choroby zapalne jelita
  • trombofilie
  • palenie tytoniu
  • ciąża, połóg
  • długie podróże
  • wprowadzenie cewników do żył itd.

U większości chorych leczonych na oddziałach zabiegowych (chirurgii, ortopedia, urologia, ginekologia) stwierdza się występowanie przynajmniej kilku z wymienionych czynników ryzyka. Tłumaczy to konieczność stosowania profilaktyki u każdego leczonego pacjenta.

Profilaktyka przeciwzakrzepowa to:

  • maksymalne skracanie czasu operacji
  • stosowanie znieczulenie przewodowego
  • wczesne uruchomienie chorych po operacjach
  • metody fizyczne
  • metody farmakologiczne

Maksymalnie szybkie uruchomienia pacjentów po operacjach to najprostsza i najtańsza metoda profilaktyki ż.ch.z. pielęgniarka zachęca i pomaga choremu w częstych zmianach pozycji ciała, gimnastyce kończyn dolnych, siadaniu, wstawaniu i chodzeniu. Prowadzi to do uruchomienia krwi zalegającej w układach żylnych kończyn i miednicy, przyspiesza przepływ. Każdy oddział zabiegowy powinien na co dzień współpracować z doświadczonym rehabilitantem. Uruchomienie chorego zależy od rodzaju znieczulenia i czasu trwania operacji. Obecnie tam, gdzie to możliwe, zastępuje się znieczulenie ogólne znieczuleniem przewodowym, dokanałowym, dosplotowym i donerwowym, starając się jednocześnie maksymalnie skrócić czas operacji. Chory z zachowanym pełnym kontaktem znacznie lepiej współpracuje z lekarzem, pielęgniarką, rehabilitantem. Metody fizyczne profilaktyki ż.ch.z. obejmują: elewację kończyn, stopniowany ucisk i przerywany ucisk pneumatyczny.

Na czas operacji i okres pooperacyjny stosowane są:

  • opaski elastyczne
  • podkolanówki lub pończochy elastyczne (zwane wyrobami uciskowymi)
  • pneumatyczne pończochy sterowane komputerowo

Zasady stosowania opieki elastycznej polega na tym , iż kończyna bandażowana jest od stopy do górnej części uda ( razem ze stopą!!!). najsilniej uciskana jest w okolicy stawu skokowego, a w miarę przesuwania się w kierunku pachwiny ucisk staje się coraz mniejszy. Wyroby uciskowe muszą być dobierane na wymiar kończyny, a stopień ucisku (od 1 do 4) zależy od rodzaju i zaawansowania choroby

Wszystkie wyroby uciskowe i opaski elastyczne stosuje się wyłącznie na zlecenie lekarza

Farmakoterapia: Profilaktyka ż.ch.z. środkami farmakologicznymi polega na stosowaniu heparyny standardowej lub heparyn drobnocząsteczkowych (Clexan, Fraxciparyna, Fragmina) Heparynę standardową należy podawać w ciągłym wlewie dożylnym przez 24 h w pompie dozującej. Podawanie tego leku wymaga codziennej kontroli czasu APTT Heparyny drobnocząsteczkowe wypierają obecnie z profilaktyki heparynę standardową. Każda z firm produkujących lek stosuje dawki zalecane dla pacjentów w profilaktyce i leczeniu.

Heparyny drobnocząsteczkowe, pakowane w tzw. ampułkostrzykawkach, podawane są podskórnie w brzuch. Niezwykle istotne jest, aby przed podaniem leku z ampułkostrzykawki nie usuwać małej banieczki powietrza, nie aspirować do strzykawki i nie masować miejsca wkłucia. Zasady ich podawania odbiegają więc od typowego wkłucia podskórnego lub domięśniowego

Stosowanie innych leków: flebotropowych, maści, kremów ma znaczenie jedynie wspomagające

Pierwszą dawkę profilaktyczną heparyny drobnocząsteczkowej podajemy na 12 h przed planowaną operacją, a następnie 1 raz na dobę do pełnego uruchomienia lub ustąpienia czynników ryzyka ż.ch.z.

Czy ten dokument był pomocny?
To jest dokument premium. Niektóre dokumenty na Studocu są premium. Przejdź na wersję premium, aby odblokować.

Profilaktyka przeciwzakrzepowa

Kurs: Pielęgniarstwo

882 Dokumenty
Studenci udostępnili 882 dokumentów w tym kursie
Czy ten dokument był pomocny?

To jest podgląd

Chcesz uzyskać pełny dostęp? Wykup pakiet Premium i odblokuj wszystkie strony :2
  • Uzyskaj dostęp do wszystkich dokumentów

  • Zdobądź nieograniczoną ilość pobrań

  • Popraw swoje oceny

Prześlij

Udostępnij dokumenty, aby odblokować

Masz już pakiet Premium?
Żylna choroba zakrzepowo- zatorowa, w skład której wchodzi zakrzepica żył głębokich i
zator tętnicy płucnej stanowi poważny i ciągle niedoceniany problem na każdym oddziale
szpitalnym. Występuje znacznie częściej niż się powszechnie uważa i tylko świadomość tego
oraz odpowiednia profilaktyka mogą uchronić chorych przed groźnymi powikłaniami-
zespołem pozakrzepowym (owrzodzenia, obrzękami), nadciśnieniem płucnym, a nawet
zgonem (zator tętnicy płucnej)
Niektóre czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej:
- wiek powyżej 40 lat
- paraplegia lub tetraplegia
- udar mózgu
- przebyte epizody ż.ch.z.z.
- nowotwór złośliwy
- rozległe zabiegi chirurgiczne (jamy brzusznej, miednicy, kończyn dolnych)
- otyłość
- żylaki kończyn dolnych
- przewlekła niewydolność żylna
- zawał serca
- choroby zapalne jelita
- trombofilie
- palenie tytoniu
- ciąża, połóg
- długie podróże
- wprowadzenie cewników do żył itd.
U większości chorych leczonych na oddziałach zabiegowych (chirurgii, ortopedia, urologia,
ginekologia) stwierdza się występowanie przynajmniej kilku z wymienionych czynników
ryzyka. Tłumaczy to konieczność stosowania profilaktyki u każdego leczonego pacjenta.
Profilaktyka przeciwzakrzepowa to:
- maksymalne skracanie czasu operacji
- stosowanie znieczulenie przewodowego
- wczesne uruchomienie chorych po operacjach
- metody fizyczne
- metody farmakologiczne
Maksymalnie szybkie uruchomienia pacjentów po operacjach to najprostsza i najtańsza
metoda profilaktyki ż.ch.z.z. pielęgniarka zachęca i pomaga choremu w częstych zmianach
pozycji ciała, gimnastyce kończyn dolnych, siadaniu, wstawaniu i chodzeniu. Prowadzi to do
uruchomienia krwi zalegającej w układach żylnych kończyn i miednicy, przyspiesza
przepływ. Każdy oddział zabiegowy powinien na co dzień współpracować z doświadczonym
rehabilitantem. Uruchomienie chorego zależy od rodzaju znieczulenia i czasu trwania
operacji. Obecnie tam, gdzie to możliwe, zastępuje się znieczulenie ogólne znieczuleniem
przewodowym, dokanałowym, dosplotowym i donerwowym, starając się jednocześnie
maksymalnie skrócić czas operacji. Chory z zachowanym pełnym kontaktem znacznie lepiej
współpracuje z lekarzem, pielęgniarką, rehabilitantem.
Metody fizyczne profilaktyki ż.ch.z.z. obejmują: elewację kończyn, stopniowany ucisk i
przerywany ucisk pneumatyczny.

Dlaczego treść niniejszej strony jest nieostra?

To dokument dla subskrybentów wersji Premium. Zostań subskrybentem wersji Premium, aby przeczytać cały dokument.