- Informacje
- Czat SI
To jest dokument premium. Niektóre dokumenty na Studocu są premium. Przejdź na wersję premium, aby odblokować.
Czy ten dokument był pomocny?
To jest dokument premium. Niektóre dokumenty na Studocu są premium. Przejdź na wersję premium, aby odblokować.
Profilaktyka przeciwzakrzepowa
Kurs: Pielęgniarstwo
882 Dokumenty
Studenci udostępnili 882 dokumentów w tym kursie
Uniwersytet: Uniwersytet Rzeszowski
Czy ten dokument był pomocny?
To jest podgląd
Chcesz uzyskać pełny dostęp? Wykup pakiet Premium i odblokuj wszystkie strony :2
Uzyskaj dostęp do wszystkich dokumentów
Zdobądź nieograniczoną ilość pobrań
Popraw swoje oceny
Masz już pakiet Premium?
Żylna choroba zakrzepowo- zatorowa, w skład której wchodzi zakrzepica żył głębokich i
zator tętnicy płucnej stanowi poważny i ciągle niedoceniany problem na każdym oddziale
szpitalnym. Występuje znacznie częściej niż się powszechnie uważa i tylko świadomość tego
oraz odpowiednia profilaktyka mogą uchronić chorych przed groźnymi powikłaniami-
zespołem pozakrzepowym (owrzodzenia, obrzękami), nadciśnieniem płucnym, a nawet
zgonem (zator tętnicy płucnej)
Niektóre czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej:
- wiek powyżej 40 lat
- paraplegia lub tetraplegia
- udar mózgu
- przebyte epizody ż.ch.z.z.
- nowotwór złośliwy
- rozległe zabiegi chirurgiczne (jamy brzusznej, miednicy, kończyn dolnych)
- otyłość
- żylaki kończyn dolnych
- przewlekła niewydolność żylna
- zawał serca
- choroby zapalne jelita
- trombofilie
- palenie tytoniu
- ciąża, połóg
- długie podróże
- wprowadzenie cewników do żył itd.
U większości chorych leczonych na oddziałach zabiegowych (chirurgii, ortopedia, urologia,
ginekologia) stwierdza się występowanie przynajmniej kilku z wymienionych czynników
ryzyka. Tłumaczy to konieczność stosowania profilaktyki u każdego leczonego pacjenta.
Profilaktyka przeciwzakrzepowa to:
- maksymalne skracanie czasu operacji
- stosowanie znieczulenie przewodowego
- wczesne uruchomienie chorych po operacjach
- metody fizyczne
- metody farmakologiczne
Maksymalnie szybkie uruchomienia pacjentów po operacjach to najprostsza i najtańsza
metoda profilaktyki ż.ch.z.z. pielęgniarka zachęca i pomaga choremu w częstych zmianach
pozycji ciała, gimnastyce kończyn dolnych, siadaniu, wstawaniu i chodzeniu. Prowadzi to do
uruchomienia krwi zalegającej w układach żylnych kończyn i miednicy, przyspiesza
przepływ. Każdy oddział zabiegowy powinien na co dzień współpracować z doświadczonym
rehabilitantem. Uruchomienie chorego zależy od rodzaju znieczulenia i czasu trwania
operacji. Obecnie tam, gdzie to możliwe, zastępuje się znieczulenie ogólne znieczuleniem
przewodowym, dokanałowym, dosplotowym i donerwowym, starając się jednocześnie
maksymalnie skrócić czas operacji. Chory z zachowanym pełnym kontaktem znacznie lepiej
współpracuje z lekarzem, pielęgniarką, rehabilitantem.
Metody fizyczne profilaktyki ż.ch.z.z. obejmują: elewację kończyn, stopniowany ucisk i
przerywany ucisk pneumatyczny.
Dlaczego treść niniejszej strony jest nieostra?
To dokument dla subskrybentów wersji Premium. Zostań subskrybentem wersji Premium, aby przeczytać cały dokument.