Przejdź do dokumentu
Benvingut a StudocuRegistra’t per accedir als millors recursos d’estudi
Gość-użytkownik
0obserwujący
Prześlij
Strona głównaMoja BibliotekaZapytaj SI
  • Nie masz jeszcze żadnych ostatnich pozycji.
Moja Biblioteka
  • Nie masz jeszcze żadnych kursów.
  • Nie masz jeszcze żadnych książek.
  • Nie mam jeszcze Studylists.

Poemat heroikomiczny

Poemat heroikomiczny
Kurs

Historia literatury polskiej epoki oświecenia (W1-FP-S1-HLPO)

20 Dokumenty
Studenci udostępnili 20 dokumentów w tym kursie
Rok akademicki: 2023/2024
Przesłane przez:
Anonimowy Student
Ten dokument został przesłany przez studenta, takiego jak Ty, który zażyczył sobie zachować anonimowość.
Uniwersytet Śląski w Katowicach

Polecane dla Ciebie

Komentarze

Aby publikować komentarze, zaloguj się lub zarejestruj się.

Inni studenci przeglądali również:

Inne powiązane dokumenty

Przejrzyj tekst

Poemat heroikomiczny Poemat heroikomiczny powstał już w starożytności i miał być parodią eposu bohaterskiego. Parodia miał służyć ośmieszaniu negatywnych zjawisk, złych osób przez nieudolne naśladowanie. Cechy poematu heroikomicznego:

  • parodia,
  • charakter żartobliwy, satyryczny,
  • celem jest ośmieszenie zachowań,
  • wysoki styl, typowy dla epopei,
  • inwokacja, porównania homeryckie,
  • brak zasady decorum,
  • patetyczny język dla błahej tematyki. Przykładem poematu heroikomicznego są dwa dzieła napisane przez I. Krasickiego, czyli "Myszeida" - inaczej wojna myszy i kotów oraz "Monachomachia" - czyli bitwa między zakonnikami. Kontrastowe zastosowanie wzniosłego tonu eposu z groteskowymi realiami oświeceniowej rzeczywistości umożliwiło przedstawienie satyrycznych obrazów, tak jak to ma miejsce w "Monachomachii", która pokazuje dość brutalnie poziom intelektualny oraz duchowość zakonników. Te sprawy były najważniejsze dla przekonania ludzi do wprowadzenia reformy oświaty, która ciągle była w rękach Kościoła. Jest tu dużo humoru sytuacyjnego, dowcipu językowego, celnych aforystycznych point, które przesiąknęły nawet do potocznego języka i przyjęły formę takich powiedzeń, jak "nie wszystko złoto co się świeci", albo "prawdziwa cnota krytyki się nie boi". Parodystyczny charakter Monachomachii Ignacego Krasickiego. Źródła komizmu w poemacie heroikomicznym. Źródłem komizmu w poemacie heroikomicznym są żartobliwe i satyryczne sytuacje oraz postacie. Żartobliwe mają na celu ośmieszenie podniosłego stylu oraz języka epopei przez zaplanowane nieudolne naśladowanie. Satyryczne chcą ośmieszyć zachowania środowisk lub elit społecznych. W "Monachomachii" autor uzyskał to wszystko także poprzez sięgnięcie po specyficzne środki stylistyczne, takie jak inwokacja, porównania homeryckie, zderzenie patetyczne oraz zastosowanie patetycznego stylu charakterystycznego dla epopei, przedstawiając banalne i śmieszne sprawy. Tym samym naruszył zasadę decorum, to znaczy nie zastosował odpowiedniego języka do określonej tematyki i uczynił to świadomie. Zestawienie wysokiego, podniosłego języka do opisania bohaterskich walk z błahą, zwykłą tematyką spowodowało efekt komiczny.
Czy ten dokument był pomocny?

Poemat heroikomiczny

Kurs: Historia literatury polskiej epoki oświecenia (W1-FP-S1-HLPO)

20 Dokumenty
Studenci udostępnili 20 dokumentów w tym kursie

Uniwersytet: Uniwersytet Śląski w Katowicach

Czy ten dokument był pomocny?
Poemat heroikomiczny
Poemat heroikomiczny powstał już w starożytności i miał być parodią eposu
bohaterskiego. Parodia miał służyć ośmieszaniu negatywnych zjawisk, złych osób
przez nieudolne naśladowanie.
Cechy poematu heroikomicznego:
- parodia,
- charakter żartobliwy, satyryczny,
- celem jest ośmieszenie zachowań,
- wysoki styl, typowy dla epopei,
- inwokacja, porównania homeryckie,
- brak zasady decorum,
- patetyczny język dla błahej tematyki.
Przykładem poematu heroikomicznego są dwa dzieła napisane przez I. Krasickiego,
czyli "Myszeida" - inaczej wojna myszy i kotów oraz "Monachomachia" - czyli bitwa
między zakonnikami. Kontrastowe zastosowanie wzniosłego tonu eposu z
groteskowymi realiami oświeceniowej rzeczywistości umożliwiło przedstawienie
satyrycznych obrazów, tak jak to ma miejsce w "Monachomachii", która pokazuje dość
brutalnie poziom intelektualny oraz duchowość zakonników. Te sprawy były
najważniejsze dla przekonania ludzi do wprowadzenia reformy oświaty, która ciągle
była w rękach Kościoła. Jest tu dużo humoru sytuacyjnego, dowcipu językowego,
celnych aforystycznych point, które przesiąknęły nawet do potocznego języka i
przyjęły formę takich powiedzeń, jak "nie wszystko złoto co się świeci", albo
"prawdziwa cnota krytyki się nie boi".
Parodystyczny charakter Monachomachii Ignacego Krasickiego. Źródła komizmu w
poemacie heroikomicznym.
Źródłem komizmu w poemacie heroikomicznym są żartobliwe i satyryczne sytuacje
oraz postacie. Żartobliwe mają na celu ośmieszenie podniosłego stylu oraz języka
epopei przez zaplanowane nieudolne naśladowanie. Satyryczne chcą ośmieszyć
zachowania środowisk lub elit społecznych. W "Monachomachii" autor uzyskał to
wszystko także poprzez sięgnięcie po specyficzne środki stylistyczne, takie jak
inwokacja, porównania homeryckie, zderzenie patetyczne oraz zastosowanie
patetycznego stylu charakterystycznego dla epopei, przedstawiając banalne i
śmieszne sprawy. Tym samym naruszył zasadę decorum, to znaczy nie zastosował
odpowiedniego języka do określonej tematyki i uczynił to świadomie. Zestawienie
wysokiego, podniosłego języka do opisania bohaterskich walk z błahą, zwykłą
tematyką spowodowało efekt komiczny.

Inni studenci przeglądali również:

Inne powiązane dokumenty