- Informacje
- Czat SI
4 - Notatki z wykładu 4
Immunologia (Immu20)
Uniwersytet Szczecinski
Komentarze
Przejrzyj tekst
UKŁAD ODPORNOŚCIOWY- MECHANIZMY ODPORNOŚCI NIESWOISTEJ. BARIERY KOMÓRKOWE.
ZJAWISKO FAGOCYTOZY- ZDOLNOŚĆ BÓJCZA.
- Migracja - Chemotaksja i adherencja
- Wniknięcia zarazka do komórki fagocytującej
- Formowanie fagosomu
- Połączenie fagosomu z lizosomem- fagolizosom
- Wewnątrzkomórkowe trawienie przez enzymy
- Formowanie się cząstek materiału strawionego w wodniczkę trawiącą
- Wyrzucenie materiału strawionego na zewnątrz.
MECHANIZMY ZABIJANIA DROBNOUSTROJÓW PRZEZ KOMÓRKI ŻERNE
Zabijanie wewnątrzkomórkowe w przebiegu fagocytozy, zachodzące dzięki wewnątrzkomórkowej degranulacji fagocytów Zabijanie zewnątrzkomórkowe w wyniku degranulacji leukocytów (cytotoksyczność, cytoliza) Zabijanie za pomocą sieci NET (neutrophil extracellular trap)
FAGOCYTOZA- WEWNĄTRZKOMÓRKOWE TRAWIENIE I ZABIJANIE
Czwartym etapem procesu fagocytozy jest wewnątrzkomórkowe trawienie i zabijanie. W etapie tym fagosomy wraz z pochłoniętymi drobnoustrojami ulegają fuzji z odpowiednimi ziarnistościami leukocytów- degranulacja wewnątrzkomórkowa. Następnie dochodzi do zabicia drobnoustrojów w wyniku działania mechanizmów: Niezależnych od tlenu Zależnych od tlenu FAGOCYTOZA ZIARNIAKÓW OPŁASZCZONYCH PRZECIWCIAŁAMI
MECHANIZM BÓJCZY NIEZALEŻNY OD TLENU
Komórki żerne syntetyzują wiele substancji zdolnych do zabicia mikroorganizmów, a szczególnie obfitym źródłem tych substancji są ziarnistości granulocytów obojętnochłonnych. Wśród substancji bójczych fagocytów wyróżniamy m.: 1. enzymy hydrolityczne- katepsyna, fosfataza, fosfolipaza, sulfataza arylowa; trawia one składniki ściany komórkowej niektórych bakterii, 2. defensyny- białka kationowe; wiążą się z bakteryjną błoną komórkową i tworzą w niej kanały, 3. lizozym- atakuje ścianę komórki bakteryjnej, 4. laktoferynę- działa przez wiązanie żelaza.
MECHANIZM BÓJCZY ZALEŻNY OD TLENU
Podczas procesu fagocytozy, na skutek silnego pobudzenia procesów oddechowych, komórka fagocytująca zużywa bardzo duże ilości glukozy i tlenu. Konsekwencją tego jest wytwarzanie w fagocycie licznych substancji bogatych w tlen, które wykazują zdolność niszczenia fagocytowanych drobnoustrojów co określane jest mianem wybuchu tlenowego. Te zjawiska to mechanizmy bójcze zależne od tlenu, a wśród nich można dodatkowo wyróżnić: - Mechanizm bójczy zależny od tlenu- niezależny od mieloperoksydazy (MPO) - Mechanizm bójczy zależny od tlenu- zależny od mieloperoksydazy (MPO)
CYTOTOKSYCZNOŚĆ I CYTOLIZA
W zjawisku cytotoksyczności (zabijania) i cytolizy (rozpuszczania) biorą udział komórki MN, PMN, a także NK, NC i trombocyty. Cytotoksyczność komórek MN i PMN przebiega z udziałem przeciwciał lub dopełniacza (komplementu) lub obydwu tych elementów układu odpornościowego. Stąd wyróżnia się: - Cytotoksyczność zależną od przeciwciał i dopełniacza (ADCC-C), - Cytotoksyczność zależną od przeciwciał (ADCC), - Cytotoksyczność zależną od dopełniacza (C-DCC).
MECHANIZM CYTOTOKSYCZNOŚCI
Dochodzi do połączenia się: - Przeciwciał i dopełniacza (ADCC-C) - Samych przeciwciał (ADCC) - Samego dopełniacza (C-DCC) Poprzez receptory komórki efektorowej z komórką docelową, co aktywizuje metabolizm komórki efektorowej i powoduje uwalnianie z niej dużych ilości czynników niszczących komórkę docelową.
CYTOTOKSYCZNOŚĆ ZALEŻNA OD PRZECIWCIAŁ
ZABIJANIE ZA POMOCĄ SIECI NET (neutrophil extracellular trap) Neutrofile wyrzucają z siebie chromatynę, która oblepia drobnoustroje. Unieruchomione w ten sposób zarazki są niszczone z udziałem enzymów uwalnianych z ziarnistości neutrofili.
PINOCYTOZA
Wchłanianie rozpuszczonego materiału do wnętrza komórki przez niewielką inwaginację błony.
TROGOCYTOZA
TEST POCHŁANIANIA I REDUKCJI NBT- METODA SPEKTROFOTOMETRYCZNA
Dla każdej próbki krwi wykonuje się dwa oznaczenia: próbę badaną i próbę kontrolną Próba badana zawiera heparynizowaną krew oraz 0,1% roztwór błękitu nitrotetrazoliowego w buforze fosforanowym o pH 6, Próba kontrolna zawiera krew heparynizowaną oraz bufor fosforanowy o pH 6, Próby inkubuje się w temperaturze 37oC przez 30 minut Po inkubacji pobiera się część mieszaniny z etapu pierwszego i dodaje się do niej dimetyloformaldehyd (DMF) Tak przygotowane próby należy odwirować przez 10 minut przy 2000 obr./min. Odczytuje się ekstynkcję supernatantu przy długości fali 525 nm Wartość gęstości optycznej badanych prób przelicza się na 10000 granulocytów obojętnochłonnych według wzoru:
E 10000 EbadanaLx SEkontrolna* 40000
Gdzie: Ebadana- ekstynkcja próby badanej Ekontrolna- ekstynkcja próby kontrolnej L- liczba leukocytów w 1 ml krwi S- odsetek granulocytów obojętnochłonnych w rozmazie krwi
TEST CHEMILUMINESCENCJI
Komórki fagocytujące po pochłonięciu mikroorganizmów emitują niewielkie ilości promieniowania elektromagnetycznego. Wielkość tego promieniowania można zmierzyć przy pomocy odpowiednich mierników.
TEST ZABIJANIA WEWNĄTRZKOMÓRKOWEGO
Komórki fagocytujące są inkubowane z żywymi bakteriami (np.: S. aureus). Po inkubacji komórki fagocytujące są wirowane w celu oddzielenia od nich niesfagocytowanych bakterii. Następnie, aby odzyskać bakterie sfagocytowane, dokonuje się lizy komórek fagocytujących, a odzyskane bakterie posiewa się na podłoże agarowe. Brak namnażania się bakterii świadczy o zdolności komórek fagocytujących do wewnątrzkomórkowego ich zabijania.
OZNACZANIE AKTYWNOŚCI CYTOTOKSYCZNEJ KOMÓREK
Badania nad cytotoksycznością opierają się zazwyczaj o wspólną inkubację w odpowiednich warunkach komórek efektorowych- zabijających (komórek NK, makrofagów, komórek PMN, limfocytów T) z komórkami docelowymi- zabijanymi (np.: erytrocyty, komórki nowotworowe). Ocenę tę można przeprowadzić dwoma sposobami: - Nieizotopową (morfologiczną)- do komórek po określonym czasie hodowli dodaje się błękit trypanu, który wybarwia martwe/uszkodzone komórki na niebiesko, podczas gdy żywe/nieuszkodzone pozostają bezbarwne, wynikiem jest odsetek komórek martwych wyliczony w mikroskopie, - Izotopową- komórki docelowe znakuje się izotopem chromu, a następnie inkubuje się je z komórkami efektorowymi; atak komórek efektorowych powoduje obumieranie komórek docelowych i uwalnianie z nich izotopu, wynik reakcji określa się na podstawie pomiaru radioaktywności supernatantu z hodowli tych komórek; metoda ta jest znacznie częściej stosowana niż poprzednia.
OZNACZANIE AKTYWNOŚCI CYTOTOKSYCZNEJ KOMÓREK- METODA IZOTOPOWA
Do wykonania testu izotopowego przygotowuje się dodatkowo próby kontrolne w postaci zawiesiny znakowanych komórek docelowych (dla określenia spontanicznego uwalniania izotopów) oraz zawiesiny wyznakowanych komórek docelowych z Tritonem X-100 (dla określenia maksymalnego uwalniania izotopów). Aktywność cytotoksyczną badanych komórek wyraża się wzorem:
AC ccppmm... ... MTccppmm... ... SS * 100 %
Gdzie: c.p. T- liczba impulsów na jednostkę czasu w próbie badanej c.p. S- liczba impulsów na jednostkę czasu w próbie z uwalnianiem spontanicznym c.p. M- liczba impulsów na jednostkę czasu w próbie z uwalnianiem maksymalnym
4 - Notatki z wykładu 4
Kurs: Immunologia (Immu20)
Uniwersytet: Uniwersytet Szczecinski
- Odkryj więcej od:
