- Informacje
- Czat SI
Ć Wiczenia 14 karne
Prawo karne (23-PR-SM-R2-PrKar)
Uniwersytet Wroclawski
Polecane dla Ciebie
Komentarze
Przejrzyj tekst
ĆWICZENIA 14 ZASADY WYMIERZANIA KAR I. ZASADY WYMIARU KARY 1. Zasada względnej swobody sądu a. Sąd określoną karę musi wymierzyć w granicach przewidzianych w ustawie 2. Zasada humanitaryzmu i indywidualizacji kary a. środki karne i kary przewidziane w Kodeksie stosuje się z uwzględnieniem zasady humanitaryzmu, a w szczególności z poszanowaniem godności człowieka b. Dobór kary, środków karnych oraz innych środków przewidzianych w prawie karnym powinien być dostosowany do konkretnego przypadku; do konkretnego sprawcy 3. Zasada zaliczania rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonych kar 4. Zasada oznaczoności kar i środków karnych II. OGÓLNE DYREKTYWY WYMIARU KARY 1. Przez dyrektywy wymiaru kary należy rozumieć zawarte w ustawie wskazania, którymi sąd ma obowiązek kierować się przy wymiarze kary, środków karnych, środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, a nawet środków zabezpieczających. 2. Dyrektywy ogólne są wskazaniami dla sądu, mającymi charakter uniwersalny. Wszystkie z dyrektyw ogólnych mają charakter równorzędnych a. Współmierność kary do stopnia winy i. Kara nie może być wyższa, niż stopień winy b. Współmierność kary do stopnia społecznej szkodliwości i. Kara nie może być wyższa, niż stopień społecznej szkodliwości sprawcy c. Prewencja szczególna/Indywidualno-prewencyjna – i. cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec sprawcy d. Pozytywna prewencja ogólna – i. kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa III. DYREKTYWY SZCZEGÓLNE 1. Mogą to być dyrektywy negatywne lub pozytywne, stosowane są w stosunku do konkretnego sprawcy, jest to katalog otwarty. 2. Do dyrektyw szczególnych zalicza się m dyrektywy dotyczące: a. wymiaru kary nieletnim i młodocianym (art. 54) i. tylko dyrektywa zawierająca zwrot „wspólnie z nieletnim” jest dyrektywą obciążającą ii. wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, należy kierować się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować b. uwzględniania okoliczności dotyczących sprawcy i jego czynu (art. 53 §2) IV. NADZWYCZAJNE OBOSTRZENIE KARY 1. Obostrzenie kary jest możliwe w przypadku; a. recydywy specjalnej (jednokrotnej i wielokrotnej) b. w przypadku przestępców zawodowych, działania w zorganizowanej grupie przestępczej, przestępstwa o charakterze terrorystycznym c. w przypadku ciągu przestępstw d. w przypadku orzeczonej kary łącznej za ciąg przestępstw e. w przypadku sprawcy, który popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo zbiegł z miejsca wypadku f. dotyczącym sprawców występków o charakterze chuligańskim 2. Kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności V. NADZWYCZAJNE ZŁAGODZENIE KARY 1. Fakultatywne nadzwyczajne złagodzenie kary może być stosowane w przypadkach a. przewidzianych w ustawie b. w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiają za tym względy wychowawcze c. w innych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, jeżeli nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby zbyt surowa (w szczególności gdy 1) sprawca pojednał się z pokrzywdzonym, 2) szkoda została naprawiona lub uzgodniona jej naprawa, 3) ze względu na postawę sprawcy, 4) jeżeli sprawca przestępstwa nieumyślnego lub jego najbliższy poniósł poważny uszczerbek w związku z popełnionym przestępstwem) 2. Na wniosek prokuratora, sąd może także zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary (a nawet zawiesić jej wykonanie) w stosunku do sprawcy współdziałającego z innymi osobami, który ujawnił przed organem ścigania i wskazał istotne okoliczności, dotyczące przestępstwa zagrożonego karą powyżej 5 lat pozbawienia wolności 3. Obligatoryjne nadzwyczajne złagodzenie kary sąd stosuje do sprawcy współdziałającego z innymi osobami, jeżeli ujawnił on organowi ścigania 1) informacje dotyczące współdziałających w popełnieniu przestępstwa oraz 2) istotne okoliczności jego popełnienia 4. Karę nadzwyczajnie złagodzoną wymierza się zawsze poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia za dane przestępstwo, bądź wymierza się karę łagodniejszego rodzaju. 5. Zasady: a. zbrodnia zagrożona karą co najmniej 25 lat pozbawienia wolności –> kara pozbawienia wolności nie niższa od 8 lat b. inna zbrodnia -> kara pozbawienia wolności nie niższa od jednej trzeciej dolnej granicy ustawowego zagrożenia c. występek, dolna granica zagrożenia to kara pozbawienia wolności nie niższa od roku -> grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności d. występek, dolna granica zagrożenia to kara pozbawienia wolności niższa od roku -> grzywa lub kara ograniczenia wolności e. gdy występek zagrożony jest więcej niż jedną z następujących kar; grzywna, kara ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności, -> odstępuje się od wymierzenia kary i orzeka jeden ze środków karnych, kompensacyjnych lub przepadek
Ć Wiczenia 14 karne
Kurs: Prawo karne (23-PR-SM-R2-PrKar)
Uniwersytet: Uniwersytet Wroclawski
