Przejdź do dokumentu

ESEJ Karne - Czyn ciągły

Czyn ciągły
Kurs

Prawo karne (Praw-karn)

63 Dokumenty
Studenci udostępnili 63 dokumentów w tym kursie
Rok akademicki: 2019/2020
Przesłane przez:
0obserwujący
2Przesłane pliki
5upvotes

Komentarze

Aby publikować komentarze, zaloguj się lub zarejestruj się.

Powiązane Studylist

prawo karne

Przejrzyj tekst

Maj Paulina,

Nr albumu: 389 333

paulina@unilodz

Administracja I stopnia, stacjonarna

Czyn ciągły (art. 12 KK) - instytucja

specjalnego traktowania sprawców kilku

zachowań noszących znamiona przestępstwa?

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks Karny wprowadza nowocześniejsze i jaśniejsze pojęcie przestępstwa ciągłego. W stanie przed kodyfikacją z 1997 roku pojęcie to było dużo szersze i dotyczyło sytuacji, gdy dwa i/lub więcej czynów było popełnionych w krótkich odstępach czasu przez tego samego sprawcę, przy czym te czyny naruszały to samo dobro prawne popełnione w jednoraki sposób. Po ustaleniu, że zachodziło takie przestępstwo ciągłe wymiar sprawiedliwości mógł wymierzyć karę do górnego ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Czyn ciągły opisany w artykule 12 Kodeksu Karnego z 1997 roku (dalej pisanego jako KK) odnosi się do popełnienia swoistego przestępstwa, czyli czynu człowieka zabronionego przez ustawę pod groźbą kary jako zbrodnia albo występek, bezprawny zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. 1 Czyn ciągły określany jest często jako przestępstwo podzielone na raty, oznacza to, że podjęto z góry powzięty zamiar (wyklucza to możliwość popełnienia nieumyślnego przestępstwa ciągłego) 2 dwóch lub więcej zachowań noszących znamiona przestępstwa w krótkich odstępach czasu. Pojęcie „krótkich odstępów czasu” nie zostało dokładnie sprecyzowane w kodeksie. Zagłębiając się w orzecznictwo Sądu Najwyższego 3 określono, że mogą to być odstępny nawet kilkumiesięczne. Zastosowanie w ustawie zwrotu „zachowania” pozwala na interpretacje czynów zabronionych jako wykroczenia, a także przestępstwa.

1 L. Gardocki, Prawo karne wyd. 21, roz. II Nauka o przestępstwie, §7. Ogólne pojęcie przestępstwa, 1. Definicja przestępstwa, Warszawa 2019 2 3 K. Indecki, A. Liszewska, Prawo Karne Materialne, Warszawa 2002 Post. SN z 9.3 r., V KK 271/05, OSNKW 2006, nr 5, poz. 50

W czynie ciągłym §2. 4 mówi o tym, że osoba popełniająca wykroczenia, może być sądzona za przestępstwo, jeżeli łączna wartość np. skradzionej wartości jest uzasadniona do odpowiedzialności za przestępstwo. Przykład: W trzech krótkich ostępach czasu jedna osoba okrada sklep z towaru o wartości kolejno, 50, 250 i 300 zł to na podstawie art. 12 nie poniesie odpowiedzialności za 3 wykroczenia z Kodeksu Wykroczeń tylko za jedno przestępstwo kradzieży z art. 278 Kodeksu Karnego.

Jeśli sprawca dokonuje zamachu na dobro osobiste warunkiem ciągłości czynu jest tożsamość pokrzywdzonego. Przy spełnieniu wyżej wymienionych przesłanek takie dwa i/lub więcej zachowań traktuje się jako jeden czyn zabroniony. Z kolei, jeśli przy zamachu na dobro osobiste nie ma spełnionego warunku tożsamości pokrzywdzonego tzn. sprawca znieważa kolejno kilka osób, w ramach powziętego z góry zamiaru nie ma tu znamion czynu ciągłego.

Przepis art. 12 KK tworzy pewien wymóg uznania kilku zachowań za jeden czyn zabroniony. Kreując podstawę takich rozstrzygnięć artykuł jest dość skomplikowaną budowlą normatywną. Stwarza ona podstawy uznania, że wielokrotność zachowań tak naprawdę tworzy jednorazową realizację jednego przestępstwa 5 co korzystnie wpływa na wyrok sprawcy. Oznacza to, że Kodeks Karny artykułem 12 wprowadza szczególną dyrektywę interpretacyjną, która ma rozstrzygać przypadki określone czynem ciągłym.

Regulacja ustawowa zawarta w artykule 12 KK, nakazuje traktować, że suma czynów, które spełniają warunki określone w tym artykule jako jedną, niepodzielną i nierozerwalną całość stanowiącą jeden czyn zabroniony. Powoduje to też, że czyn ciągły istnieje w przestrzeni tylko wtedy, kiedy sąd przyjmie go w swoim orzeczeniu, po zachowaniu wszystkich przesłanek zawartych w artykule. 6

Należy zauważyć, że w zdecydowanej większości przypadków konstrukcja czynu ciągłego jest dla sprawcy tego czynu korzystna. 7 Mimo wielości zachowań nie powoduje ona bowiem modyfikacji granic ustawowego zagrożenia. Kara za czyn ciągły wymierzana jest

4 dodany w ustawie z 4 października 2018 o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń oraz niektórych innych ustaw 5 6 Pos. SN z 2.2. V KK 392/11, OSNKW 2012, nr 5, poz. 50 7 Uchwała SN z 15.6. KZP 15/ infor/prawo/kodeks-karny/odpowiedzialnosc-karna/221928,Czym-jest-czyn-ciagly-art- 12

czynu ciągłego przyjętej w art. 12 KK. 9 Co powoduje, że sprawca znów jest traktowany specjalnie, liczy się pojedyncze przedawnienie, a nie przedawnienia od wszystkich czynów zabronionych jakich dokonał, co na pewno jest dużo krótszym okresem czasu.

Instytucja czynu ciągłego jest bardzo przychylna wobec sprawców kilku zachowań noszących znamiona przestępstwa. Podsumowując kara jest wymierzana tylko i wyłącznie za zdefiniowane przestępstwo ciągłe bez możliwości jej zaostrzenia powyżej ustawowego zagrożenia. Przedawnienie liczone jest tylko od jednego zdefiniowanego przestępstwa ciągłego, a nie od wszystkich wykonanych czynów zabronionych. Mimo, że argumentacja mówi także, że instytucja czynu ciągłego ma lepiej pokazać skutki, których dokonał sprawca, to samo jej wykonanie jest dużo przychylniejsze dla sprawcy niż dla wymiaru sprawiedliwości, który powinien karać za zachowania noszące znamiona przestępstwa.

Bibliografia

Literatura:

L. Gardocki, Prawo Karne, wyd. 21, roz. II Nauka o przestępstwie,

 §

i §14, Warszawa 2019,

 K. Indecki, A. Liszewska, Prawo Karne Materialne, Warszawa 2002.

Akty prawne:

 Ustawa z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks Karny,

9 Wyr. SN z 6.2. WA 19/

 Ustawa z dnia 10 października 2010r. o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń oraz niektórych innych ustaw,  Wyrok Sądu Najwyższego z 6.2. WA 19/16,  Uchwała Sądu Najwyższego z 15.6. KZP 15/07,  Postanowienie Sądu Najwyższego z 2.2. V KK 392/11, OSNKW 2012, nr 5, poz. 50,  Postanowienie Sądu Najwyższego z 9.3 r., V KK 271/05, OSNKW 2006, nr 5, poz. 50.

Inne źródła:

 infor/prawo/kodeks-karny/odpowiedzialnosc-karna/ 221928,Czym-jest-czyn-ciagly-art-12 dostęp 15.06.

.
Czy ten dokument był pomocny?

ESEJ Karne - Czyn ciągły

Kurs: Prawo karne (Praw-karn)

63 Dokumenty
Studenci udostępnili 63 dokumentów w tym kursie

Uniwersytet: Uniwersytet Lódzki

Czy ten dokument był pomocny?
Maj Paulina,
Nr albumu: 389 333
paulina.maj@unilodz.eu
Administracja I stopnia, stacjonarna
Czyn ciągły (art. 12 KK) - instytucja
specjalnego traktowania sprawców kilku
zachowań noszących znamiona przestępstwa?
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks Karny wprowadza nowocześniejsze
i jaśniejsze pojęcie przestępstwa ciągłego. W stanie przed kodyfikacją z 1997 roku
pojęcie to było dużo szersze i dotyczyło sytuacji, gdy dwa i/lub więcej czynów było
popełnionych
w krótkich odstępach czasu przez tego samego sprawcę, przy czym te czyny naruszały to
samo dobro prawne popełnione w jednoraki sposób. Po ustaleniu, że zachodziło takie
przestępstwo ciągłe wymiar sprawiedliwości mógł wymierzyć karę do górnego
ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
Czyn ciągły opisany w artykule 12 Kodeksu Karnego z 1997 roku (dalej pisanego
jako KK) odnosi się do popełnienia swoistego przestępstwa, czyli czynu człowieka
zabronionego przez ustawę pod groźbą kary jako zbrodnia albo występek, bezprawny
zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy.1 Czyn ciągły
określany jest często jako przestępstwo podzielone na raty, oznacza to, że podjęto z góry
powzięty zamiar (wyklucza to możliwość popełnienia nieumyślnego przestępstwa
ciągłego)2 dwóch lub więcej zachowań noszących znamiona przestępstwa w krótkich
odstępach czasu. Pojęcie „krótkich odstępów czasu” nie zostało dokładnie sprecyzowane
w kodeksie. Zagłębiając się w orzecznictwo Sądu Najwyższego3 określono, że mogą to
być odstępny nawet kilkumiesięczne. Zastosowanie w ustawie zwrotu „zachowania”
pozwala na interpretacje czynów zabronionych jako wykroczenia, a także przestępstwa.
1 L. Gardocki, Prawo karne wyd. 21, roz. II Nauka o przestępstwie, §7. Ogólne pojęcie przestępstwa, 1.
Definicja przestępstwa, Warszawa 2019
2 K. Indecki, A. Liszewska, Prawo Karne Materialne, Warszawa 2002
3 Post. SN z 9.3.2006 r., V KK 271/05, OSNKW 2006, nr 5, poz. 50
1